Κλειστά τα στόματα!

Στο ξεκίνημα της φετινής σεζόν και ιδιαίτερα μετά τις «χλωμές», εντός παρκέ, εμφανίσεις του Παναθηναϊκού, αρχίσαμε όλοι εμείς -οι… ειδήμονες δημοσιογράφοι, δηλαδή- τα αρνητικά σχόλια. «Κουράστηκε ο Ομπράντοβιτς», «δεν έχει νέες ιδέες», «το ρόστερ έχει ελλείψεις», «η ομάδα είναι κορεσμένη»… Μετά την ήττα στο κλειστό του ΟΑΚΑ από τον Ολυμπιακό δε, οι «ψίθυροι» έγιναν… κραυγές: «Δεν φτάνουν ο Καλάθης και ο Τέπιτς, πρέπει να πάρει κι άλλον περιφερειακό», «χτύπησε ο Μάριτς, θα μείνει τόσο καιρό έξω, χρειάζεται άλλον έναν ψηλό», «είχε τον Γιασικεβίτσιους και τον άφησε να φύγει», «που πάει ο Ζέλικο με Καϊμακόγλου και Βουγιούκα;» και άλλα τέτοια γραφικά…

Ως συνήθως, βιαστήκαμε… Έπρεπε, βλέπεις, να γεμίσουμε κάπως τις αθλητικές στήλες, να δικαιολογήσουμε με τον έναν ή τον άλλον τρόπο το… μισθό μας και να κριτικάρουμε τον Σέρβο τεχνικό, έχοντας πάντα υπόψη το «χρυσό» κανόνα ότι το «μαύρο», ο αρνητισμός, η «κακή» είδηση γενικότερα, «πουλάει» περισσότερο… Τι πιο εύκολο, λοιπόν, από το να τα «χώσουμε» στον Ομπράντοβιτς και τον Παναθηναϊκό των πέντε ευρωπαϊκών τίτλων; Τι πιο εύκολο, από το να πάμε με το «ρεύμα», με το κοινό αίσθημα, με τους διαβόητους «προπονητές της εξέδρας»;

Το αποτέλεσμα, πλέον, το ξέρουμε όλοι… Την «πατήσαμε» μεγαλοπρεπώς. Γιατί τον Απρίλιο και το Μάιο, τους μήνες δηλαδή που παραδοσιακά κρίνεται η Ευρωλίγκα, ο Παναθηναϊκός ήταν πιστός στο ραντεβού του με τη διάκριση. Από το πουθενά, ο Ομπράντοβιτς ανέδειξε σε διάδοχο του Διαμαντίδη τον Καλάθη και ο πιτσιρικάς με τις αμερικανικές διδαχές έγινε αίφνης ένας σύγχρονος Ευρωπαίος γκαρντ, που αποτέλεσε το «κλειδί» της πρόκρισης επί της Μπαρτσελόνα. Την ίδια ώρα, ο «Μητσάρας» απελευθερωνόταν από το ρόλο του «τα κάνω όλα και… κλατάρω» και μετατρεπόταν σε σκόρερ ολκής.

Κι έπειτα ήρθε το φάιναλ φορ της Βαρκελώνης। Έχοντας ήδη αποκλείσει την Μπαρτσελόνα, ο «Ζοτς» ήξερε ότι το πιο δύσκολο κομμάτι της δουλειάς είχε ήδη τελειώσει. Παρά τα… τετριμμένα λόγια, του στιλ «όλοι έχουν πιθανότητες 25%», ο Παναθηναϊκός μπήκε τόσο στον ημιτελικό όσο και στον τελικό με τον «αέρα» του φαβορί. Και δεν χρειάστηκε να κάνει τίποτα περισσότερο από δύο «παστρικές», ξεκάθαρα επαγγελματικές δουλειές: 77-69 επί της Σιένα, σχεδόν πανομοιότυπο σκορ (78-70) επί της Μακάμπι Τελ Αβίβ και η έκτη κούπα ήταν γεγονός για τον ιδιοφυή Σέρβο και τον «σαν έτοιμο από καιρό» Παναθηναϊκό. Με ένα ρόστερ, που είχε μέσα και Καλάθη και Τέπιτς και Καϊμακόγλου και Βουγιούκα και τον πνέοντα τα λοίσθια Τσαρτσαρή και τον… ντεμοντέ, θα έλεγε κανείς, Μπατίστ. Ε, και τι έγινε; Ποιος ύψωσε το βαρύτιμο τρόπαιο στο «Παλάου Σαν Τζόρντι»; Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Καληνύχτα μας λοιπόν, κυρίες και κύριοι… Ας αποθεώσουμε τώρα τον άνθρωπο που απαξιώναμε λίγους μήνες πιο πριν! «Ειδικοί» σου λέει μετά…

ΥΓ: Διαβάστε επίσης στο http://www.protothema.gr/gnomes/?aid=121216