Η παραβολή του ασώτου

Στο κατά Λουκά ευαγγέλιο υπάρχει μια πολύ ωραία και διδακτική ιστορία, την οποία όλοι γνωρίζουμε ως «παραβολή του άσωτου υιού» ή, απλούστερα, «παραβολή του ασώτου». Σύμφωνα με τας... γραφάς λοιπόν, ένας πατέρας με δύο γιους είδε κάποια μέρα, με πόνο ψυχής, το μικρότερο εξ αυτών να ζητάει το δικό του... μερτικό από την κληρονομιά και, με τις τσέπες γεμάτες, να φεύγει προς αναζήτηση περιπετειών και ηδονών μακριά από την πατρική εστία...

Τα χρόνια πέρασαν, τα λεφτά τέλειωσαν και ο μικρός γιος συνειδητοποίησε κάποια στιγμή ότι είχε ξοδέψει τα χρόνια -και τα χρήματά του- σε άσκοπες περιπλανήσεις και αναζητήσεις. Είδε, έζησε, έμαθε, γεύτηκε, αλλά σαν το νόστιμον ήμαρ της πατρικής εστίας δεν βρήκε πουθενά. Με την... ουρά στα σκέλια λοιπόν, πήρε το δρόμο της επιστροφής. Ο πατέρας του, πάντα εκεί, πάντα να -τον- περιμένει, του άνοιξε το σπιτικό και την καρδιά του, σαν να μην έλειψε ποτέ. Έδωσε εντολή μάλιστα στους υπηρέτες του να σφάξουν το «μόσχο το σιτευτό», για να γιορτάσουν όλοι μαζί την επιστροφή του άσωτου υιού.

Όταν ο μεγάλος γιος, που όλα αυτά τα χρόνια στεκόταν στωικά στο πλευρό του πατέρα του, επέστρεψε σπίτι από τα χωράφια και είδε τι γινόταν, «ξέσπασε», για πρώτη φορά στη ζωή του. «Τόσα χρόνια δουλεύω για σένα και ποτέ δεν παραμέλησα εντολή σου, και ποτέ δεν έδωσες σε μένα ένα κατσίκι, για να διασκεδάσω με τους φίλους μου• αλλά, όταν ήρθε τούτος ο γιος σου, που σου έφαγε όλη την περιουσία, έσφαξες για χάρη του το θρεμμένο μοσχάρι» είπε στον πατέρα του. Και εκείνος του απάντησε: «Παιδί μου, εσύ πάντα είσαι μαζί μου και όλα τα δικά μου είναι δικά σου• αλλά έπρεπε να διασκεδάσουμε και να χαρούμε, γιατί τούτος ο αδελφός σου ήταν πεθαμένος και ξανάζησε... Ήταν χαμένος και βρέθηκε».

Πέρα από τα όποια χριστιανικά νοήματα, αναγνωρίζετε κάποια πρόσωπα σε αυτήν την ιστορία; Όχι; Διαβάστε προσεκτικότερα τότε, κοιτάζοντας πίσω και πέρα από τις γραμμές... Γιατί ο στωικός και σοφός πατέρας είναι ο Παναθηναϊκός. Ο άσωτος υιός είναι ο Βασίλης Σπανούλης και, φυσικά, τελευταίος, αλλά όχι καταϊδρωμένος στη... διανομή των ρόλων, είναι ο Δημήτρης Διαμαντίδης, στο ρόλο του μεγαλύτερου γιου. Στην... μπασκετική της εκδοχή ωστόσο, η παραβολή του άσωτου υιού έχει ήδη μετουσιωθεί σε πραγματικότητα μία φορά, όταν ο Βασίλης Σπανούλης αναζήτησε την τύχη του στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, για να επιστρέψει ξανά στη ζεστή «αγκαλιά» του Παναθηναϊκού, έπειτα από ένα αποτυχημένο πέρασμα από το ΝΒΑ και τους Χιούστον Ρόκετς. Αντίθετα, ο Δημήτρης Διαμαντίδης ήταν πάντα εκεί, στις επάλξεις, στο μετερίζι, να ματώνει και να ιδρώνει για τη φανέλα με το «τριφύλλι» στο στήθος...

Την πρώτη φορά, οι... υπηρέτες (οι οπαδοί του Παναθηναϊκού, δηλαδή), συγχώρησαν, όπως και ο «πατέρας» Παναθηναϊκός, το... ατόπημα του «άσωτου υιού» Σπανούλη. Το «δις εξαμαρτείν», ωστόσο, «ουκ ανδρός σοφού» και... κάπως έτσι, η καλοκαιρινή φυγή του Λαρισαίου γκαρντ για το αντίπαλο «στρατόπεδο», αυτό του Ολυμπιακού, δεν συγχωρήθηκε και δεν θα συγχωρεθεί ποτέ, όπως όλα δείχνουν, από τον κόσμο του Παναθηναϊκού.

Φτάνοντας στο σήμερα, απομένουν μόλις λίγα 24ωρα για το μεγάλο ντέρμπι της ερχόμενης Τετάρτης, όταν «πράσινοι» και «ερυθρόλευκοι» θα αναμετρηθούν στο ΟΑΚΑ και ο... άσωτος υιός θα επιστρέψει στο πατρικό του «σπίτι». Αυτήν τη φορά, ωστόσο, οι «υπηρέτες» δεν θα σφάξουν το... μόσχο το σιτευτό -αντίθετα, μάλιστα: θα προτιμούσαν να «σφάξουν» τον ίδιο. Τα τραγούδια δεν θα λένε λόγια χαράς, αλλά θα περιλαμβάνουν λόγια γνώριμα και... πολυτραγουδισμένα στα ελληνικά γήπεδα, όπως το γνωστό «Σπανούλη, μπ..., π... γιε» και άλλα τέτοια... παραδοσιακά. Και ο ίδιος ο άσωτος υιός δεν θα φορέσει τα καλά του ρούχα για να γίνει ξανά δεκτός στα μέρη που κάποτε ήταν... Θεός, αλλά κράνος και αλεξίσφαιρο -όπως εκμυστηρεύθηκε στον καλό του φίλο, Δήμο Ντικούδη-, καθώς γνωρίζει τι τον περιμένει...

Το κακό είναι ότι τα γνωρίζουμε και όλοι εμείς... Γνωρίζουμε, λίγο-πολύ, τι πρόκειται να αντιμετωπίσει την Τετάρτη στο ΟΑΚΑ ο Βασίλης Σπανούλης, έχουμε μια εικόνα, μια ιδέα τέλος πάντων για το τι πρόκειται να συμβεί... Και το δεχόμαστε. Το «καταπίνουμε»... Το θεωρούμε αυτονόητο, όπως «αυτονόητες» ήταν κάποτε οι αντιδράσεις των οπαδών της ΑΕΚ για την «προδοσία» του Ντούσαν Μπάγεβιτς, που άφησε τους «κιτρινόμαυρους» και πήγε στον «εχθρό» -ω, τι σύμπτωση!- Ολυμπιακό. Νομιμοποιούμε, με την ένοχη σιωπή μας, την «κόλαση» που θα ζήσει την Τετάρτη στο ΟΑΚΑ ο Βασίλης Σπανούλης...

Για μισό λεπτό, όμως... Μήπως ξεχάσαμε κάτι; Μήπως θα έπρεπε να ρωτήσουμε και το... μεγάλο γιο, Δημήτρη Διαμαντίδη, πώς νιώθει για όλα αυτά; Πώς αισθάνεται που, αυτήν τη μεγάλη βραδιά, δεν θα είναι το δικό του όνομα που θα γίνει σύνθημα στα χείλη; Που δεν θα είναι εκείνος στο επίκεντρο της προσοχής των φίλων του Παναθηναϊκού -παρά τα όσα έχει ζήσει και εξακολουθεί να ζει μαζί τους, τις πίκρες και τις χαρές-, αλλά ο... άσωτος υιός, με τον οποίο θα ασχολούνται όλοι; Πώς νιώθουν, αλήθεια, όλοι οι παίκτες του Παναθηναϊκού και ο καθ' όλα άξιος τεχνικός τους, Ζέλικο Ομπράντοβιτς, που, ό,τι κι αν κάνουν την Τετάρτη, οι οπαδοί του Παναθηναϊκού θα έχουν πάει στο ΟΑΚΑ, μόνο και μόνο για να «ξεχαρμανιάσουν» και να βγάλουν τα απωθημένα τους, βρίζοντας -και όχι μόνο- τον Σπανούλη; Πώς αισθάνονται, αλήθεια, γνωρίζοντας ότι, όσο αίμα κι αν «φτύσουν» στο παρκέ, το μόνο... κόκκινο που θα βλέπουν οι υποστηρικτές τους, θα είναι αυτό της φανέλας του «Kill Bill»; Πολύ θα ήθελα να ξέρω... Δεν θα θέλατε κι εσείς;

ΥΓ: Το παραπάνω κείμενο δημοσιεύθηκε στις 8 Ιανουαρίου 2011 στο protothema.gr και μπορείτε να το βρείτε στην ηλεκτρονική διεύθυνση http://www.protothema.gr/gnomes-article/?aid=98958.