Από τότε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι… Κάτω από τις οδηγίες αυτού του ιδιότροπου Γερμανού με τη γαλανόλευκη φόρμα και τα μονίμως «κορακί», σε πείσμα του πανδαμάτορα χρόνου, μαλλιά, το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα μεταμορφώθηκε από το βάτραχο στον… πρίγκιπα ενός υπέροχου αθλητικού «παραμυθιού» και γνώρισε στιγμές αληθινής δόξας, που κορυφώθηκαν δις: με την κατάκτηση του Euro 2004 και με την πρόκριση στα τελικά του Μουντιάλ του 2010, την οποία μάλιστα ακολούθησε και η ιστορική πρώτη ελληνική νίκη σε Παγκόσμιο Κύπελλο.
Το δημοσιογραφικό ρεπορτάζ ως προς τις προθέσεις του, βέβαια, δεν ήταν και τόσο διαφωτιστικό… Μερίδα του Τύπου υποστήριξε ότι ο «Ρεχακλής» ήταν διατεθειμένος, εν μέσω οικονομικής κρίσης, να αποδεχθεί μια μειωμένη οικονομικά πρόταση -όταν το συμβόλαιό του προέβλεπε ως ετήσια αμοιβή το ποσό των 1,2 εκατ. ευρώ. Αλλα δημοσιεύματα ωστόσο έκαναν λόγο για ακλόνητη στάση του Γερμανού, ο οποίος δεν ήταν διατεθειμένος να δεχθεί μείωση των αποδοχών του, με αποτέλεσμα η ΕΠΟ να αναγκαστεί να στραφεί σε μια πιο φθηνή λύση…
Φθηνή, είπα; Μόνο; «Κοψοχρονιά», που λέει και ο λαός. Ο διάδοχος του Οτο Ρεχάγκελ ακούει στο όνομα Φερνάντο Σάντος και η αμοιβή του για κάθε χρόνο του διετούς συμβολαίου που υπέγραψε με την ΕΠΟ ίσα που θα «αγγίζει» τις 600.000 ευρώ… Ενα το κρατούμενο λοιπόν, για τον 56χρονο Πορτογάλο τεχνικό, που καλείται να αξιοποιήσει την «κληρονομιά» που άφησε πίσω του ο «Οθωνας» του ελληνικού ποδοσφαίρου…
Αλήθεια όμως, για ποια «κληρονομιά» μιλάμε; Τι πραγματικά αφήνει πίσω του ο Ρεχάγκελ, πέρα βέβαια από τις αδιαμφισβήτητες επιτυχίες της κατάκτησης του Euro 2004, της πρόκρισης στα τελικά του Euro 2008, καθώς και στα τελικά του Μουντιάλ της Νοτίου Αφρικής, στο οποίο μάλιστα η Ελλάδα πήρε την πρώτη της νίκη; Τίποτα… Γιατί, η αλήθεια είναι πως, αν κοιτάξουμε πίσω και πέρα από τους αριθμούς, θα διαπιστώσουμε ότι η τεράστια εμπειρία του Ρεχάγκελ έμεινε ουσιαστικά αναξιοποίητη… Ο Γερμανός ουδέποτε ενδιαφέρθηκε συνολικά για το οικοδόμημα του ελληνικού ποδοσφαίρου, παρά μόνο για τη «βιτρίνα» του, την Εθνική. Δεν ασχολήθηκε με τις «μικρές» εθνικές ομάδες, δεν συνεργάστηκε με τους λοιπούς ομοσπονδιακούς τεχνικούς και, ως εκ τούτου, το μόνο που άφησε ως «παρακαταθήκη» ήταν η αλλαγή νοοτροπίας στη διοίκηση της ΕΠΟ και τους παίκτες της εθνικής Ανδρών. Η πειθαρχία επίσης, ο επαγγελματισμός, η αυτοπεποίθηση, αλλά μέχρι εκεί…
Εκεί ακριβώς «πάτησε» ο Φερνάντο Σάντος, προκειμένου να αναλάβει τις τύχες της Ελλάδας -αν και, μεταξύ μας, θα προτιμούσε σαφώς να έχει αναλάβει αυτές της Πορτογαλίας. Γνωρίζοντας τα «τρωτά σημεία» του Ρεχάγκελ, ο Πορτογάλος τεχνικός έπαιξε από την πρώτη στιγμή το «χαρτί» του προπονητή που θέλει να έχει ολοκληρωμένη άποψη για το ελληνικό ποδόσφαιρο και ν’ αναδείξει νέα ταλέντα, μολονότι κατά τη θητεία του σε ΑΕΚ, Παναθηναϊκό και ΠΑΟΚ έκανε το εντελώς αντίθετο: προτίμησε, δηλαδή, να δουλέψει με τα «μεγάλα» ονόματα και να παραγκωνίσει τους «μικρούς», με μόνη εξαίρεση, ίσως, τον Κώστα Κατσουράνη.
Προβάλλοντας επίσης ως γνώστης της… περίφημης «ελληνικής πραγματικότητας» -αλήθεια, ο Ρεχάγκελ, που δεν υπήρξε ποτέ γνώστης της, μας «χάλασε»;- και άνθρωπος «χαμηλών τόνων», που αποφεύγει να «στεναχωρεί» με τις δηλώσεις του τόσο τους παίκτες όσο και τους προϊστάμενούς του, ο Πορτογάλος τεχνικός δεν δυσκολεύτηκε, είναι η αλήθεια, να πάρει το «χρίσμα» από τους διοικούντες την ΕΠΟ.
Ως κομιστής νέων ηθών και εθίμων, άλλωστε, ο Σάντος έθιξε ένα ακόμη «ευαίσθητο» κομμάτι, που του έδωσε επιπλέον «πόντους» έναντι του προκατόχου του. Δήλωσε ότι, προκειμένου να παρακολουθεί εκ του σύνεγγυς την πορεία των διεθνών, θα εγκατασταθεί μόνιμα στην Αθήνα. Κανένα πρόβλημα, αφού κι εδώ θα μπορεί να ακολουθεί ευλαβικά το πρόγραμμά του. Να επισκέπτεται, δηλαδή, τον καθολικό ναό και τα Μετέωρα και να κάνει καθημερινά την προσευχή του, αφού η θρησκεία και η πίστη βρίσκονται ψηλά στην «ατζέντα» με τις προτεραιότητες του Πορτογάλου τεχνικού. Οχι σαν αυτόν τον… ανεπρόκοπο τον Ρεχάγκελ, που ερχόταν στην Αθήνα μόνο και μόνο για να πιεί τον καφέ του με θέα την Ακρόπολη…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου