Μαδώντας τη μαργαρίτα…

ΑΕΚ: η ιστορία της ομάδας όλη, ένας διχασμός. Από τότε που την θυμάμαι, από τα… μικράτα μου, που λένε. Οι μισοί «Ενωσίτες» με τον Μπάγεβιτς, να τον αποκαλούν «πρίγκιπα» και να λιώνουν, οι άλλοι μισοί να τον φωνάζουν «βάτραχο» και να τυπώνουν πεντοχίλιαρα με τη μορφή του… Οι μισοί ΑΕΚτσήδες να πανηγυρίζουν τα γκολ του Ντέμη στη σκεπαστή και να αναγνωρίζουν ότι εκείνος «έσωσε» την ΑΕΚ, όταν ανέλαβε την προεδρία, και οι άλλοι μισοί να του καταλογίζουν σπατάλες, λανθασμένες επιλογές και κακοδιαχείριση… Πέρυσι πάλι; Οι μισοί με τον Σκόκο, οι άλλοι μισοί εναντίον του… Κυλάει στο αίμα μας ο διχασμός, καθώς φαίνεται.

Έτσι και τώρα, λοιπόν, η νέα αιτία «διχασμού» είναι η απόδοση της ομάδας στα… φιλικά. Τι να πιστέψουμε κι εμείς οι δύσμοιροι φίλαθλοι της ομάδας; Ότι η ομάδα «πετάει» και πάει για πρωτάθλημα; Ότι φέτος «τα θέλουμε όλα», όπως είπε ο Αδαμίδης; Ή να εμπιστευθούμε το ένστικτο και τη λογική μας, που λέει ότι και άλλες χρονιές η ΑΕΚ «πέταγε» στα φιλικά, αλλά, όταν ερχόταν η ώρα για τα επίσημα ματς, σερνόταν;

Η αλήθεια βρίσκεται μάλλον κάπου στη μέση… Όλες οι ενδείξεις συγκλίνουν στο γεγονός ότι, όντως, η φετινή ΑΕΚ «χτίζεται» πάνω σε στέρεες βάσεις και αποπνέει «υγεία», αντίθετα με την περασμένη, μίζερη και «άρρωστη» σεζόν. Η εικόνα στα φιλικά, είτε κόντρα σε χαμηλής είτε κόντρα σε υψηλότερης δυναμικότητας αντιπάλους, είναι καλή και επιτρέπει την αισιοδοξία. Εντάξει όλα αυτά, αλλά μέχρι εκεί. Έχουμε πάθει και πρέπει, πια, να έχουμε μάθει. Άλλο τα φιλικά, άλλο τα επίσημα παιχνίδια. Θα έρθουν και τα δύσκολα. Θα έρθουν και οι ήττες. Θα έρθουν και οι αναμετρήσεις με καλύτερους, ποιοτικότερους, πιο «γεμάτους» αντιπάλους. Εκεί θα δούμε πόσα απίδια χωράει ο σάκος. Εκεί θα δούμε τι «ψάρια» πιάνουμε. Στα δύσκολα, το φθινόπωρο, το χειμώνα, την άνοιξη, στο πρώτο και στο δεύτερο μισό του πρωταθλήματος. Τότε θα δούμε εάν ο «Λύμπε» και ο Δέλλας μπορούν να συνεισφέρουν το ίδιο στο χορτάρι και στα αποδυτήρια. Εάν ο Σκόκο ξαναβρήκε το κέφι του για μπάλα. Εάν ο Τζεμπούρ έβαλε επιτέλους τα μυαλά του κάτω από τα... λιγοστά, ούτως ή άλλως, μαλλιά του. Εάν ο Λεονάρντο μπορεί να δικαιώσει τις προσδοκίες. Εάν ο Μάκος είναι έτοιμος να γίνει παίκτης πρώτης γραμμής. Εάν ο Μανωλάς και ο Γκέντσογλου μπορούν να σηκώσουν το βάρος της φανέλας. Εάν ο Ντιόπ θα προσφέρει αυτά, τα οποία περιμένουν όλοι. Εάν ο Μπλάνκο το «έχει» ακόμα ή το «έχασε» την περασμένη σεζόν. Εάν ο Μαϊστόροβιτς θα «δέσει» με τον Δέλλα στο κέντρο της άμυνας… Πολλά εάν, πάρα πολλά, για τα οποία μόνο ενδείξεις μπορούμε να έχουμε τώρα, όχι συμπεράσματα.

Μεγάλο ρόλο, τον καθοριστικότερο ίσως, θα παίξει ο ίδιος ο Μπάγεβιτς. Θα καταφέρει να βάλει νερό στο κρασί του και να συνεργαστεί με παίκτες, που πέρυσι λοιδωρούσε σε κάθε ευκαιρία; Θα αναγνωρίσει τις δικές του ευθύνες, τα δικά του λάθη; Θα «θωρακίσει» τα αποδυτήρια ξανά, όπως… τότε; Θα γίνει ξανά ο ηγέτης, ο καθοδηγητής, ο πολυνίκης προπονητής; Ή θα αρχίσει πάλι τα περσινά, όταν θα έρθει η πρώτη «στραβή»;

Υπάρχει όμως και μια άλλη παράμετρος. Αυτή της διοίκησης και συγκεκριμένα, του κυρίου Αδαμίδη. Οσο καλό κι αν είναι το «κλίμα» στην ομάδα τη δεδομένη χρονική στιγμή, τόσο ευαίσθητες είναι και οι ισορροπίες. Μία πρόταση ανανέωσης στον Τζεμπούρ και στον Σκόκο π.χ., μπορεί να προκαλέσουν ακόμα μεγαλύτερη δυσαρέσκεια στον Μπλάνκο. Ο δις πρώτος σκόρερ του ελληνικού πρωταθλήματος βαρέθηκε πια -και δεν το κρύβει- να ακούει για εκείνη την περίφημη πρόταση ανανέωσης, που όλο έρχεται και ποτέ δεν φτάνει… Συν τοις άλλοις, ακούει και διαβάζει ότι η ΑΕΚ απέρριψε προσφορά της Ανόρθωσης για την απόκτησή του, ύψους 800.000 ευρώ, αλλά με ένα εκατομμύριο το… συζητάει. «Κοψοχρονιά» δηλαδή, όταν πέρυσι ο ίδιος παίκτης δεν παραχωρήθηκε στους σεΐχηδες του Κατάρ, που έδιναν 4.000.000 ευρώ. Παρανοϊκά πράγματα δηλαδή… Στο «σφυρί» ο κορυφαίος μας σκόρερ, και με τιμή… όσο-όσο; Και, την ίδια ώρα, ο Αδαμίδης να δηλώνει ευθαρσώς «δεν ξεπουλάμε;». Τι ισχύει, τελικά; Και πώς θα διατηρηθεί το καλό «κλίμα», εάν η διοίκηση επιμείνει σε αυτήν την τακτική της διγλωσσίας απέναντι σε ΜΜΕ και ποδοσφαιριστές; Ή, εάν αποφασίσει την ύστατη ώρα και κόντρα στα πλάνα του Μπάγεβιτς, να πουλήσει έναν πρωτοκλασάτο παίκτη και να μην καταφέρει κιόλας να τον αντικαταστήσει επαρκώς; Τι θα γίνει τότε;