Πήγε για βαλς, του προέκυψε ροκ...

Δεν τα κατάφερε ο ΠΑΟΚ. Μετά το 3-3 με τον Άγιαξ στην κατάμεστη Τούμπα και σε συνδυασμό με το 1-1 του πρώτου αγώνα στο Άμστερνταμ, η προσπάθεια της ομάδας της Θεσσαλονίκης θα συνεχιστεί στο Europa League και όχι στα πλέι οφ του Champions League.

«Με πρόκριση, αλλάζουμε επίπεδο» είχε πει ο Παύλος Δερμιτζάκης πριν από την αναμέτρηση της Τετάρτης. Αυτό θα ήταν, όντως, ευχής έργο, αλλά τελικά φάνηκε ότι οι ευχές δεν ήταν αρκετές. Το πρόβλημα του ΠΑΟΚ χθες, πέρα από τη συνεχιζόμενη «τρικυμία» στην άμυνα, πέρα από το παρατεταμένο ντεφορμάρισμα του Τσιρίλο, τη δεδομένη αστάθεια του Κρέσιτς, το χαμένο πέναλτι του Ίβιτς και τις μεγάλες χαμένες ευκαιρίες του Σαλπιγγίδη, ήταν το εξής; Από την έναρξη της αναμέτρησης, από το πρώτο λεπτό, ήταν φανερό ότι ο ΠΑΟΚ θέλησε να πετύχει πρώτος γκολ και στη συνέχεια να… παίξει με τους Ολλανδούς όπως η γάτα με το ποντίκι. Να τους παρασύρει στο δικό του ρυθμό, στο δικό του χορό, σε ένα αργόσυρτο βαλς, μέχρι τελικής πτώσεως και… υπνώσεως, μέχρι το σφύριγμα της λήξης να σημάνει την αρχή των πανηγυρισμών, της ευρωπαϊκής δικαίωσης, της πρόκρισης…

Για ένα ημίχρονο, έδειξε να τα καταφέρνει. Πέτυχε το γκολ, μπήκε στο ρόλο του ηγέτη, πήρε τον… παρτενέρ του από το χέρι και τον έβαλε να ακολουθήσει τα δικά του βήματα… Μέσα σε οκτώ λεπτά ωστόσο, στο β’ ημίχρονο, όλα άλλαξαν. Με απαρχή το γκολ της ισοφάρισης από τον σπουδαίο Σουάρες, το αργόσυρτο βαλς έδωσε τη θέση του στο… σκληρό ροκ και ο αγώνας μετατράπηκε σε ένα «rollercoaster» με επικίνδυνες συνέπειες για καρδιακούς -και όχι μόνο. Η πνευματική ετοιμότητα του ΠΑΟΚ, όπως και η αμυντική του λειτουργία, δοκιμάστηκαν και, δυστυχώς, απέτυχαν στο πιο κρίσιμο τεστ, και η παρά φύσιν επιθετική… ζωγραφιά (με το χέρι στην καρδιά, δεν νομίζω να υπάρξει άλλο ματς φέτος, στο οποίο ο ΠΑΟΚ όχι μόνο να δεχτεί, αλλά και να πετύχει τρία γκολ) της ομάδας του Παύλου Δερμιτζάκη δεν ήταν αρκετή, για να διορθώσει τις… μουντζούρες στα μετόπισθεν.

Σύμφωνοι, το πέναλτι του Ίβιτς στο 77^ο λεπτό, σε μία φάση που ήρθε κόντρα στη ροή του αγώνα, όταν οι Ολλανδοί έχαναν τη μια ευκαιρία μετά την άλλη και ο ΠΑΟΚ πελαγοδρομούσε, μοιάζοντας να έχει αποδεχτεί το μοιραίο, θα μπορούσε να έχει αλλάξει και πάλι τα δεδομένα και να έχει γείρει την πλάστιγγα και πάλι υπέρ των γηπεδούχων. Έτσι, όμως, είναι το ποδόσφαιρο. Στο ματς του Άμστερνταμ, ο κατάκοπος Ίβιτς, παρά το γεγονός ότι το γαλακτικό οξύ τον είχε… βαρέσει στο κεφάλι, βρήκε τη δύναμη και την πνευματική ικανότητα να εκμεταλλευτεί την ασίστ του Σαλπιγγίδη και να πετύχει το γκολ της ισοφάρισης. Χθες, ο ΠΑΟΚ συνολικά, σαν ομάδα, δεν είχε ούτε τη δύναμη ούτε την πνευματική ικανότητα να διαχειριστεί το 1-0 και ο Σέρβος, ήρωας του πρώτου ματς, έγινε μοιραίος στο δεύτερο.

Με το Champions League, πλέον, να αποτελεί παρελθόν, και την πρόκληση του Europa League και των εγχώριων διοργανώσεων ενώπιόν του, ο ΠΑΟΚ θα πρέπει να βρει τη δύναμη να ανασυγκροτηθεί, να προχωρήσει, αλλά και να αποφασίσει πώς θα πορευθεί στο εξής, ποια αγωνιστική «ταυτότητα» θέλει να δείξει: θα είναι η ομάδα του Σάντος ή η ομάδα του Δερμιτζάκη; Θα επιμείνει στους ρυθμούς του αργόσυρτου βαλς ή, τελικά, είναι ικανή να χορέψει και σκληρό ροκ;