Μπράβο στη FIBA!

Από τα ολότελα, καλή κι η... Παναγιώταινα! Την ώρα που η ΕΟΚ επέλεγε, ως άλλος Πόντιος Πιλάτος, να... νίψει τας χείρας της, η FIBA αποφάσιζε την επιβολή ποινής αποκλεισμού δύο αγωνιστικών για τον Αντώνη Φώτση και άλλων δύο για τον Σοφοκλή Σχορτσανίτη, για τη συμμετοχή τους στα επεισόδια που διαδραματίστηκαν στη φιλική, κατά τ' άλλα, αναμέτρηση της Ελλάδας με τη Σερβία. Ο Κώστας Τσαρτσαρής τη... γλίτωσε, ενώ, από σερβικής πλευράς, με τρεις αγωνιστικές τιμωρήθηκε ο Νέναντ Κρστιτς και με δύο ο Μίλος Τεόντοσιτς. Τις επιβληθείσες ποινές συνοδεύουν και χρηματικά πρόστιμα.

Ο κύβος ερρίφθη, λοιπόν, και τη σκυτάλη παίρνουν τώρα οι εμπλεκόμενοι, καθώς και όλοι όσοι σφύριζαν... αδιάφορα έως τώρα. Ήδη, ο Γιώργος Βασιλακόπουλος έδωσε το «σύνθημα», δηλώνοντας: «Είναι μια πρωτοφανής απόφαση για την ταχύτητα, τη μεθόδευση και την αντιδημοκρατική διαδικασία που ακολουθήθηκε. Αποδεικνύει ότι το σύστημα της FIBA είναι μονοκρατορία και πρέπει να αλλάξει και να εκδημοκρατιστεί. Είχα καταθέσει πλήρες σχέδιο για το διαχωρισμό της εκτελεστικής εξουσίας και ήταν ένας από τους λόγους που αντέδρασαν στη δική μου υποψηφιότητα. Εύχομαι αυτή η απόφαση να μην προδιαγράφει και άλλες προθέσεις».

Δυστυχώς, θ' ακούσουμε πολλά τέτοια τις επόμενες ημέρες... Την αρχή φρόντισε να την κάνει ένας άνθρωπος το δίχως άλλο έξυπνος και έμπειρος, που δείχνει ωστόσο ανίκανος να καταλάβει ότι το μπάσκετ αλλάζει, τα κέντρα εξουσίας τού έχουν ήδη κλείσει τις πόρτες και η μόνη δυναμική του εξαντλείται -για κακή μας τύχη- στον ελλαδικό χώρο. Μέχρι να το συνειδητοποιήσει, ο ίδιος θα ζει με τα «περασμένα μεγαλεία» και το ελληνικό μπάσκετ θα «φυτοζωεί»...

Για μένα, τα πράγματα έχουν ως εξής: καλά έκανε η FIBA και τους τιμώρησε και τους δύο Έλληνες και τους δύο Σέρβους. Πέρασε το μήνυμα ότι δεν θα ανεχθεί παρόμοια φαινόμενα. Καλά έκανε και αποφάσισε γρήγορα. Εάν καθυστερούσε, θα είχαμε ακόμα περισσότερες «βολές» και υπόνοιες για «μαγειρέματα». Ορθά έπραξε, επίσης, η Παγκόσμια Ομοσπονδία, περιορίζοντας την έκταση των ποινών μόλις σε δύο αγωνιστικές (οι τρεις στον Κρστιτς, για να λέμε την αλήθεια, είναι ίσως το μόνο μελανό σημείο, γιατί είναι λίγες σε σχέση με αυτά που έκανε...). Από τη μία έστειλε το μήνυμά της, από την άλλη δεν εξάντλησε την αυστηρότητά της, αναγνωρίζοντας, καθώς φαίνεται, από τη μία ότι, ακόμα και σε ένα φιλικό, τα αίματα μπορούν να «ανάψουν» και από την άλλη ότι οι εμπλεκόμενοι στην «κλωτσοπατινάδα» είχαν πρότερο έντιμο βίο.

Ξεχάστε τα περί εφέσεων και άλλα... παραμύθια. Και να γίνουν, ελάχιστη τύχη θα έχουν. Οπότε «ζυγίζουμε» τα νέα -αγωνιστικά- δεδομένα και πορευόμαστε αναλόγως. Και οι παίκτες και ο Καζλάουσκας έχουν την εμπειρία και την ικανότητα να ανταπεξέλθουν στις συνθήκες των δύο πρώτων αγώνων, έτσι όπως αυτές διαμορφώθηκαν πλέον. Την Κίνα, αν θέλουμε να είμαστε σοβαροί, δεν χρειαζόμαστε Φώτση και Σχορτσανίτη για να την νικήσουμε. Εντάξει, είναι Μουντομπάσκετ, σεβόμαστε και υπολογίζουμε όλους τους αντιπάλους, αλλά μην τρελαθούμε κιόλας... Αλίμονο αν δεν αρκούν οι υπόλοιποι παίκτες για να νικήσουμε τους Κινέζους. Με το Πουέρτο Ρίκο τα πράγματα θα είναι σαφώς πιο δύσκολα, γιατί και ψηλούς έχουν, για να εκμεταλλευθούν τις απουσίες του Φώτση και του «Sofo», και μπάσκετ ξέρουν... Με νίκη την Κυριακή, ωστόσο, πάμε πλήρεις και με το ηθικό στα ύψη στο ματς-«κλειδί» με την Τουρκία.

Εν ολίγοις, είναι σωστή η απόφαση της FIBA. Είναι αυστηρή, με το σκεπτικό ότι τα επεισόδια δεν θα μπορούσαν να μείνουν ατιμώρητα και το μήνυμα είναι να μην επαναληφθούν. Δεν είναι όμως εξοντωτική, όχι τουλάχιστον αν έχεις μια ομάδα με τόσο καλό υλικό, όσο διατεινόμαστε ότι είναι η ελληνική. Είναι μια ισορροπημένη απόφαση, και, γι' αυτό, δίκαιη. Σε κάθε περίπτωση δε, για το καλό συνολικά του μπάσκετ και της εικόνας που θέλει να περάσει το άθλημα στα νέα παιδιά, είναι 1.000 φορές προτιμότερη από το καθεστώς ατιμωρησίας που προκρίνει, με τον τρόπο της, η ΕΟΚ...