Έχω γράψει πολλά για την Εθνική ομάδα των ΗΠΑ τις προηγούμενες ημέρες. Επιχείρησα μία παρουσίαση του «προφίλ» του καθενός εκ των 13 παικτών της, μαζί με μια εκτίμηση για τα δυνατά και τα αδύνατά της σημεία, και προσπαθώ να σχηματίζω άποψη για τις ικανότητες της ομάδας μέσα από τα διάφορα φιλικά που δίνει. Χθες, μετά τις νίκες τους επί της Γαλλίας και της Λιθουανίας, οι Αμερικανοί έπαιξαν το δυνατότερο φιλικό τους μέχρι τώρα, κόντρα στην παγκόσμια πρωταθλήτρια Ισπανία, και μάλιστα επί ισπανικού εδάφους (Μαδρίτη). Παρ' όλα αυτά, τα κατάφεραν.
Παρά την αμφισβήτηση, το γεμάτο «τρύπες» ρόστερ και την ανομοιογένεια που ακόμα τους διακρίνει, πήραν μια νίκη γοήτρου, που θα τους τονώσει το ηθικό, κόντρα στους παγκόσμιους πρωταθλητές. Και αυτό κάτι λέει, κάτι δείχνει... Γνωρίζοντας ότι βρίσκονται τουλάχιστον ένα επίπεδο πιο χαμηλά από την Εθνική ΗΠΑ που κέρδισε το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου, οι Αμερικανοί έχουν συσπειρωθεί, αναζητούν πρώτα την ουσία και μετά το θέαμα και μαθαίνουν τον τρόπο να φτάνουν στη νίκη, ακόμα και αποποιούμενοι τις βασικές μπασκετικές τους αρχές. Και αυτό, στην πράξη, σημαίνει ότι κανείς δεν μπορεί να τους αγνοήσει στο Μουντομπάσκετ, όταν η μπάλα θα «καίει»... Δεν τρομάζουν, αλλά «δαγκώνουν». Δεν είναι το πρώτο φαβορί, αλλά δεν μπορούν και να υποτιμηθούν...
Όλοι περίμεναν ένα ντέρμπι -και αυτό έγινε. Οι παίκτες του Μάικ Σιζέφσκι προηγήθηκαν συχνά με διψήφιες διαφορές, είδαν τους Ίβηρες να αντεπιτίθενται, με ηγέτη τον Ναβάρο, και να παίρνουν το προβάδισμα, αλλά κατάφεραν να φτάσουν σε μια δίκαιη νίκη, 86-85, χάρη στην ψυχραιμία του Ντέρικ Ρόουζ από τη γραμμή των ελευθέρων βολών και στην ηγετική παρουσία του Κέβιν Ντουράντ σε άμυνα και επίθεση. Ο άσος των Οκλαχόμα Σίτι Θάντερ πέτυχε 25 πόντους και έδειξε, με την εν γένει παρουσία του, ότι μπορεί να γίνει ο «go-to-guy» που αναζητά ο «κόουτς Κ».
Δείτε το βίντεο από την αναμέτρηση των ΗΠΑ με την Ισπανία:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου