Τσόνσι Μπίλαπς. Τάισον Τσάντλερ. Στίβεν Κάρι. Κέβιν Ντουράντ. Ρούντι Γκέι. Έρικ Γκόρντον. Ντάνι Γκρέιντζερ. Αντρέ Ιγκουοντάλα. Κέβιν Λαβ. Λαμάρ Όντομ. Ρατζόν Ρόντο. Ντέρικ Ρόουζ. Ράσελ Ουέστμπρουκ. Αυτοί είναι οι 13 παίκτες με τους οποίους συνεχίζει η Εθνική ομάδα των ΗΠΑ την προετοιμασία της για το Μουντομπάσκετ της Τουρκίας. Οι δύο τελευταίοι παίκτες που «κόπηκαν» από τον ομοσπονδιακό τεχνικό, Μάικ Σιζέφσκι, ήταν οι Τζαβέιλ ΜακΓκι και Τζεφ Γκριν, ενώ υπολείπεται ακόμη ένας, προκειμένου να προκύψει η 12άδα που θα δώσει το «παρών» στην Τουρκία.
Πολλοί ίσως αναρωτηθούν, ακούγοντας τα ονόματα των παραπάνω παικτών: «ποιοι είναι αυτοί;». Που είναι ο Μπράιαντ; Ο ΛεΜπρόν; Ο Καρμέλο; Ο Ουέιντ; Ο Χάουαρντ; Ο Μπος; Που είναι όλοι αυτοί, ή που είναι, επίσης, ο Μπούζερ, ο Πολ, ο Ουίλιαμς; «Λαβωμένη» από τις απουσίες των μεγάλων σταρ, που, πριν από δύο χρόνια, κατέκτησαν το χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο στο Πεκίνο, η αμερικανική ομάδα είναι υποχρεωμένη να συμβιβαστεί με τη νέα πραγματικότητα και να προσπαθήσει να φτάσει στην κορυφή και του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος, παίρνοντας τα σκήπτρα από την Ισπανία.
Ένα εξ ορισμού δύσκολο έργο, που γίνεται ωστόσο ακόμα δυσκολότερο, αν αναλογιστεί κανείς τις σημαντικότατες απουσίες των Αμερικανών. Μπροστά σε αυτήν τη... λειψανδρία, ο Μάικ Σιζέφσκι υποχρεώθηκε εκ των πραγμάτων να περάσει πολύ γρήγορα στο «plan B», το οποίο περιλάμβανε λύσεις και επιλογές από τα... κάτω ράφια του αμερικανικού μπάσκετ. Όχι ότι είναι αμελητέες ποσότητες παίκτες όπως ο Μπίλαπς π.χ., ο Ρόντο, ο Όντομ, ο Γκέι και ο Ντουράντ, αλλά, σίγουρα, δεν «τρομάζουν» κανέναν αντίπαλο και δη, τους Ευρωπαίους, που έχουν από καιρό φροντίσει να απομυθοποιήσουν, σταδιακά, το αμερικανικό μπάσκετ.
Στο balla kai alla λοιπόν θα κάνουμε μια πρώτη προσπάθεια να σκιαγραφήσουμε το προφίλ του καθενός εκ των 13 παικτών που βρίσκονται αυτήν την στιγμή στη διάθεση του «κόουτς Κ» και να εκτιμήσουμε ποιος θα είναι εκείνος που θα «κοπεί» από την αποστολή λίγο πριν το επερχόμενο Μουντομπάσκετ.
Τσόνσι Μπίλαπς: Με 19,5 πόντους και 5,6 ασίστ φέτος για λογαριασμό των Ντένβερ Νάγκετς, ο βετεράνος πόιντ γκαρντ απέδειξε ότι, όσο περνούν τα χρόνια, γίνεται καλύτερος, σαν το παλιό κρασί, στον παραγωγικό τομέα, αλλά, ταυτόχρονα, μοιάζει και πιο ατομιστής. Οι 5,6 ασίστ μέσος όρος είναι ένας «φτωχός» απολογισμός για το βασικό πλέι μέικερ μίας από τις πλέον επιθετικές ομάδες του ΝΒΑ, ενώ οι ηγετικές του ικανότητες τέθηκαν υπό σοβαρή αμφισβήτηση στα πλέι οφ, όταν η ομάδα του αποκλείστηκε στον α' γύρο από τους Γιούτα Τζαζ και εκείνος φάνηκε «λίγος» μπροστά στον Ντερόν Ουίλιαμς. Στην Εθνική ομάδα χρησιμοποιείται περισσότερο ως σούτινγκ γκαρντ, καθώς ο Σιζέφσκι ποντάρει στην εμπειρία του και επιλέγει να παίρνει από αυτόν τις πολλές λύσεις που μπορεί να προσφέρει στο σκοράρισμα τόσο από μακρινή όσο και από μέση και κοντινή απόσταση.
Τάισον Τσάντλερ: Ο μοναδικός «αυθεντικός» σέντερ που απέμεινε στο ρόστερ των ΗΠΑ, μετά το «κόψιμο» και του ΜακΓκι, είχε φέτος 6,5 πόντους και 6,3 ριμπάουντ μέσο όρο με τη φανέλα των Νιου Όρλεανς Χόρνετς. Παρά τα 216 εκατοστά του ύψους του, ο Τσάντλερ δεν... γεμίζει το μάτι, καθώς παραμένει επιρρεπής σε τραυματισμούς, εξαιρετικά ασταθής στο παιχνίδι του και «στάσιμος» αγωνιστικά, ωστόσο όλα δείχνουν ότι, ελλείψει άλλου ψηλού, θα είναι αυτός που θα κληθεί να... βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά στο Μουντομπάσκετ της Τουρκίας.
Στίβεν Κάρι: Ο γκαρντ των Γκόλντεν Στέιτ Ουόριορς εντυπωσίασε την περσινή χρονιά στα παρκέ του ΝΒΑ. Αν και ρούκι, έπαιξε σαν βετεράνος και δεν είναι λίγοι εκείνοι που πιστεύουν ότι υπήρξε καλύτερος από τον Ταϊρέκ Έβανς, που κέρδισε το βραβείο του Ρούκι της Χρονιάς, αλλά και από τον πολυδιαφημισμένο Μπράντον Τζένινγκς. Σκοράρει (17,5 πόντοι) και πασάρει (5,9 ασίστ) εξίσου καλά, ενώ το εντυπωσιακό του ποσοστό στα τρίποντα (43,7%) επιβεβαιώνει ότι είναι... γιος του σπουδαίου παλαίμαχου σουτέρ και γυρολόγου του ΝΒΑ, Ντελ Κάρι. Με την κατάλληλη διαχείριση, μπορεί να δώσει πολλές λύσεις στο συγκρότημα του Σιζέφσκι και, λογικά, θα συμπεριληφθεί στη 12άδα που θα ταξιδέψει στην Τουρκία.
Κέβιν Ντουράντ: Ο πρώτος σκόρερ της κανονικής περιόδου του ΝΒΑ την περασμένη σεζόν με 30,1 πόντους μέσο όρο δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Εξαιρετικός με την μπάλα στα χέρια, αλλά «λίγος» χωρίς αυτήν, ο σταρ των Οκλαχόμα Σίτι Θάντερ αρέσκεται να παίρνει πολλές προσπάθειες και επιδιώκει πολλάκις την επαφή με τους αντίπαλους αμυντικούς, με συνέπεια να οδηγείται συχνά στη γραμμή των ελευθέρων βολών. Αν και βρίσκεται στο δρόμο για την κορυφή, κρατάει χαμηλό προφίλ, είναι εργατικός και παίκτης του προπονητή, επομένως και σίγουρη επιλογή του Σιζέφσκι στο Μουντομπάσκετ της Τουρκίας.
Ρούντι Γκέι: Πολλοί περίμεναν ότι το φετινό καλοκαίρι θα έφευγε από το Μέμφις, όντας «free agent», όμως οι Γκρίζλις του έκαναν μια εντυπωσιακή προσφορά και κατάφεραν να τον κρατήσουν στο δυναμικό τους, διαβεβαιώνοντάς τον ότι θα είναι ο ηγέτης της πραγματικά πολύ καλής ομάδας που «χτίζεται» στην πόλη του Έλβις (ένας ήταν...) και του rock n' roll. Αθλητικός, θεαματικός και συνάμα αποτελεσματικός (19,6 πόντοι και 5,9 ριμπάουντ μ.ό.), ο Γκέι προέρχεται από μια εξαιρετική σεζόν και συνεχίζει με τους ίδιους ρυθμούς στην προετοιμασία των ΗΠΑ, διεκδικώντας επάξια όχι μόνο μια θέση στο ρόστερ, αλλά και φανέλα βασικού.
Έρικ Γκόρντον: Άλλη μία περίπτωση παίκτη που δεν «γεμίζει το μάτι», ο γκαρντ των «φτωχών συγγενών» των Λέικερς, Λος Άντζελες Κλίπερς, μπορεί ωστόσο να... γεμίζει τα αντίπαλα καλάθια με πόντους αρκετά συχνά. Είχε 16,9 πόντους και 3 ασίστ μέσο όρο την περασμένη σεζόν, τη δεύτερη της καριέρας του στο ΝΒΑ, θεωρείται εξελίξιμος, αλλά μάλλον μονοδιάστατος και, αν πιστέψουμε στα ρεπορτάζ από την προετοιμασία των Αμερικανών, δείχνει να χάνει τη «μάχη» με τον Στίβεν Κάρι για μία θέση στην τελική 12άδα.
Ντάνι Γκρέιντζερ: Έχει όλα τα φόντα να εξελιχθεί σε ηγέτη της ομάδας του Σιζέφσκι και δείχνει μάλιστα να το επιθυμεί και ο ίδιος πολύ, αποδεχόμενος το ρόλο του ως ένα από τα «πρώτα βιολιά» στην επίθεση. Είχε 24,1 πόντους και 5,5 ριμπάουντ πέρυσι με τους Ιντιάνα Πέισερς, όμως το γεγονός ότι η ομάδα του βρίσκεται σε διαρκή πτωτική τροχιά τα τελευταία χρόνια ουδόλως τον... κολακεύει. Το 36,1% στα τρίποντα επιβεβαιώνει ότι ο πολυτάλαντος φόργουορντ μπορεί να προσφέρει λύσεις και μακριά από το καλάθι, με αποτέλεσμα η θέση του στην τελική 12άδα να είναι κάτι παραπάνω από εξασφαλισμένη.
Αντρέ Ιγκουοντάλα: Με 17,1 πόντους, 6,5 ριμπάουντ και 5,8 ασίστ την περασμένη σεζόν, ο σούτινγκ γκαρντ των Φιλαδέλφεια 76ers είναι ένα «εργαλείο» στα χέρια κάθε προπονητή, καθώς συνηθίζει να διακρίνεται εξίσου και για τις αμυντικές του επιδόσεις. Ηγέτης, εδώ και χρόνια, μίας από τις λεγόμενες «μικρομεσαίες» ομάδες του ΝΒΑ, ο Ιγκουοντάλα έμαθε να ζει στη «σκιά» των άλλων μεγάλων σκόρερ του ΝΒΑ που παίζουν στην ίδια θέση με αυτόν, αποδέχθηκε το ρόλο του, αλλά, ταυτόχρονα, η εξέλιξή του δεν ήταν αυτή που θα περίμενε κανείς. Στην ανανεωμένη Εθνική των ΗΠΑ, ωστόσο, είναι απολύτως απαραίτητος.
Κέβιν Λαβ: Μεγάλη δύναμη κάτω από τα καλάθια, ο λευκός πάουερ φόργουορντ της Μινεσότα και απόφοιτος του φημισμένου UCLA είχε την περασμένη χρονιά 14 πόντους και 11 ριμπάουντ μέσο όρο με τη φανέλα των -επιεικώς απαράδεκτων- Τίμπεργουλβς. Οι τραυματισμοί δεν του έχουν επιτρέψει να φτάσει ακόμα τόσο ψηλά όσο πολλοί πιστεύουν ότι μπορεί, αλλά ο Σιζέφσκι, που έχει αδυναμία σε παίκτες τύπου Λαβ, αναμένεται να του δώσει σημαντικό χρόνο συμμετοχής.
Λαμάρ Όντομ: Οι 10,8 πόντοι και τα 9,8 ριμπάουντ την περασμένη χρονιά με τους Λος Άντζελες Λέικερς είναι αριθμοί πολύ «φτωχοί» για να αποδώσουν, στην πραγματικότητα, το μέγεθος της επιρροής που έχει ο πολύπειρος φόργουορντ στους πρωταθλητές, τόσο εντός όσο και εκτός παρκέ. Μετά από 11 χρόνια στο ΝΒΑ, ο Όντομ γνωρίζει πια πολύ καλά τι χρειάζεται για να φτάσει κανείς στην κορυφή, έχει αποδεχτεί το ρόλο του ηγέτη των... αποδυτηρίων και του παίκτη-«κλειδί» εντός των τεσσάρων γραμμών και αυτό ακριβώς θα κληθεί να κάνει και στην Εθνική ΗΠΑ, παίρνοντας τα «πιτσιρίκια» από το χέρι και δίνοντας τη λύση σε κάθε δύσκολη στιγμή.
Ρατζόν Ρόντο: Κέβιν Γκαρνέτ... Όχι. Πολ Πιρς... Ούτε... Ρέι Άλεν... Και πάλι όχι... Οι «Big Three» των Μπόστον Σέλτικς συγκέντρωσαν και πάλι τα φώτα της δημοσιότητας την περασμένη σεζόν, οδηγώντας τους «Κέλτες» στους τελικούς του ΝΒΑ, όμως ο πραγματικός MVP για το συγκρότημα του Ντοκ Ρίβερς ήταν ο Ρατζόν Ρόντο. Αν και ανίκανος να απειλήσει από μακρινή -και συχνά και από μέση- απόσταση (το 21,2% στα τρίποντα είναι αδιάψευστος μάρτυρας), ο εξαιρετικός πόιντ γκαρντ των Βοστονέζων είναι ο κινητήριος μοχλός μίας από τις καλύτερες ομάδες του ΝΒΑ, παίζει εξαιρετική άμυνα και βρίσκει τον τρόπο να «καμουφλάρει» ιδανικά τις αδυναμίες του, σκοράροντας 13,7 πόντους και μοιράζοντας 9,8 ασίστ μέσο όρο την περσινή χρονιά. Πολλοί δεν τον συμπεριλαμβάνουν καν στη λίστα με τους πέντε κορυφαίους πόιντ γκαρντ του πρωταθλήματος, ωστόσο ο Ρόντο έχει επανειλημμένα αποδείξει ότι δεν τον πειράζει καθόλου να τον υποτιμούν...
Ντέρικ Ρόουζ: Είχε 20,8 πόντους και 6 ασίστ μέσο όρο κανονικής περιόδου την περασμένη σεζόν, αλλά στα πλέι οφ, κόντρα στους Κλίβελαντ Καβαλίερς του ΛεΜπρόν Τζέιμς, «εκτοξεύθηκε» στους 26,8 πόντους και τις 7,2 ασίστ, αποδεικνύοντας ότι... του αρέσουν τα δύσκολα. Δουλεύει ακόμα για να βελτιώσει τα αδύνατά του σημεία, όπως το μακρινό σουτ, αλλά το γεγονός ότι έχει καταφέρει, από τη δεύτερη κιόλας χρονιά του στο ΝΒΑ, να θεωρείται ο διάδοχος του Μάικλ Τζόρνταν στην ηγεσία των Σικάγο Μπουλς, δείχνει πραγματικά για το τι παίκτη μιλάμε...
Ράσελ Ουέστμπρουκ: Ένας ακόμα «overachiever» στην Εθνική του Σιζέφσκι, ο πόιντ γκαρντ των Θάντερ και «alter ego» του Κέβιν Ντουράντ προέρχεται από μία εξαιρετική σεζόν, κατά τη διάρκεια της οποίας είχε 16,1 πόντους και 8 ασίστ μέσο όρο στην κανονική περίοδο και 20,5 πόντους με 6 ασίστ στα πλέι οφ, όπου οι «πρωτάρηδες» Θάντερ κατάφεραν να κοιτάξουν στα μάτια τους Λέικερς και λίγο έλειψε να τους αποκλείσουν! «Διχασμένος», ακόμα, σε κορμί πλέι μέικερ και... συνήθειες (αγωνιστικές) σούτινγκ γκαρντ, ο Ουέστμπρουκ καλείται, όπως και στην Οκλαχόμα, να θυσιάσει το «εγώ» του για το καλό της Εθνικής και να προσφέρει ποιοτικές λύσεις στον Σιζέφσκι, ερχόμενος -κυρίως- από τον πάγκο.
«Γοργοπόδαρη», δυνατή στην άμυνα, «ερωτηματικό» στην επίθεση, με εμφανείς αδυναμίες κάτω από το καλάθι και προβληματικό μακρινό σουτ, η Εθνική του Μάικ Σιζέφσκι ψάχνει και «ψάχνεται», από τη μία να προσαρμοστεί στους κανονισμούς του διεθνούς -και δη, του ευρωπαϊκού- μπάσκετ και από την άλλη να βρει τη χημεία, τα δυνατά της σημεία και τον ηγέτη που θα κληθεί να είναι και... Κόμπε και ΛεΜπρόν και Ουέιντ μαζί, προκειμένου οι ΗΠΑ να τερματίσουν πρώτες στο τουρνουά της Τουρκίας. Οτιδήποτε άλλο, οι Αμερικανοί έχουν μάθει να το αντιμετωπίζουν ως αποτυχία -«ο πρώτος είναι πρώτος και ο δεύτερος είναι τίποτα»-, ωστόσο ο «κόουτς Κ» γνωρίζει καλύτερα από τον καθέναν ότι αυτή η ομάδα, που μοιάζει μάλλον με κολεγιακή παρά με επαγγελματική, έχει σαφώς χαμηλότερο «ταβάνι» από την προηγούμενη και η κατάκτηση της κορυφής κάθε άλλο παρά εύκολη υπόθεση θα είναι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου