Ο τελικός είναι στις 12 Σεπτεμβρίου...

Πολλές φορές, η ανάγκη για «βαρύγδουπα» πρωτοσέλιδα και πηχιαίους τίτλους αναγκάζει τα ΜΜΕ να μεγαλοποιούν, ή/και να ωραιοποιούν, πρόσωπα και καταστάσεις. Για πολλούς και διάφορους λόγους λοιπόν, αγωνιστικούς και όχι μόνο, το σημερινό παιχνίδι της Ελλάδας με την Τουρκία για την 3η αγωνιστική του 3ου ομίλου του Μουντομπάσκετ έχει χαρακτηριστεί ως «τελικός» για τις δύο ομάδες. Ε, λοιπόν, δεν ξέρω για τους Τούρκους, αλλά για τη δική μας Εθνική, δεν είναι (ή δεν θα έπρεπε να είναι)...

Ο πραγματικός άτυπος «τελικός» για την Εθνική μας (και το γράφω πριν από την αναμέτρηση με τους Τούρκους) είναι κατά τη γνώμη μου αυτός της Παρασκευής, στον αγώνα ενάντια στη Ρωσία. Γιατί; Γιατί, εάν κερδίσουμε σήμερα την Τουρκία, θα φτάσουμε αήττητοι (και πιθανότατα, εφησυχασμένοι) στο παιχνίδι με τους Ρώσους, οι οποίοι θα τα παίξουν όλα για όλα, καθώς με νίκη θα ισοβαθμήσουν -θεωρητικά όλα αυτά- με μας και τους «οικοδεσπότες» στο 4-1 και όλα θα κριθούν στη διαφορά πόντων, βάζοντας το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα σε δυνητικά επικίνδυνες ατραπούς...

Αν χάσουμε από τους Τούρκους; Τότε η αναμέτρηση με τη Ρωσία, την Πέμπτη, για την τελευταία αγωνιστική του ομίλου, αποκτά αυτόματα χαρακτήρα «τελικού», καθώς μια ήττα από την ομάδα του Ντέιβιντ Μπλατ μπορεί να μας ρίξει κάτω από τις δύο πρώτες θέσεις του γκρουπ και, συνεπώς, να βρεθούμε απέναντι σε έναν ακόμα πιο δύσκολο αντίπαλο στο πρώτο «χιαστί» ματς, αλλά και στη συνέχεια, εάν προκριθούμε...

Σε κάθε περίπτωση, λοιπόν, ο «τελικός» για την Εθνική είναι την Πέμπτη, όπου η νίκη θα είναι το ζητούμενο, ασχέτως αποτελέσματος στο παιχνίδι με τους «Dev Adam» (12 Γίγαντες, το παρατσούκλι της τουρκικής ομάδας). Γιατί, αν κερδίσουμε την Τουρκία και μετά χάσουμε από τη Ρωσία (προηγείται, φυσικά, το παιχνίδι με την Ακτή Ελεφαντοστού, όπου η νίκη θεωρείται δεδομένη), θα έχουμε κάνει μισή δουλειά...

Μία ακόμα σημείωση πριν το αποψινό παιχνίδι: ένα τόσο κρίσιμο, τόσο μεγάλο ματς, είναι η καλύτερη ευκαιρία για να διαπιστώσουμε εάν οι δυνατότητες της ομάδας μας φτάνουν πραγματικά στο... ταβάνι ή περιορίζονται μόνο σε όσα είδαμε κόντρα σε Κίνα και Πουέρτο Ρίκο.

Είναι, επίσης, η ευκαιρία να διαπιστώσουμε πόσο καθοριστική είναι για το σύνολο η παρουσία των Φώτση και Σχορτσανίτη και αν το «rotation» του Καζλάουσκας εξαντλείται μόλις σε οκτώ παίκτες, καθώς υπάρχουν άλλοι τέσσερις (Καλάθης, Πρίντεζης, Βουγιούκας και Περπέρογλου -με αυτή τη σειρά, ανάλογη της απόδοσής τους, από το χειρότερο στον... λιγότερο κακό), οι οποίοι, βάσει όσων έχουμε δει μέχρι στιγμής, δεν θα έπρεπε καν να έχουν μπει στο αεροπλάνο για Τουρκία...

Πάμε στοίχημα;

Το πρώτο κερδισμένο «στοίχημα» του μπλογκ ήταν η απομάκρυνση του Μάριο Μπερέτα από τον πάγκο του ΠΑΟΚ, πριν την ημερομηνία-«ορόσημο» της 15ης Αυγούστου (της Παναγίας γαρ, η οποία θα μπορούσε να τον είχε βοηθήσει...).

Το δεύτερο, το πρόωρο «αντίο» του Έβαλντ Λίνεν στον Πειραιά και τον Ολυμπιακό (αν και εδώ, για να μείνουμε σε ανάλογο θρησκευτικό... πνεύμα, θα μπορούσε να πει κανείς ότι έμοιαζε σαν να κλέβεις... εκκλησία).

Το τρίτο «στοίχημα» μπαίνει σήμερα, 31 Αυγούστου του 2010, και αφορά στον Ράφα Μπενίτεθ. Θα κάνει... παρέλαση στον πάγκο της Ίντερ ή δεν θα προλάβει;

Λελογισμένο ρίσκο...

Ο Χρήστος Πατσατζόγλου δεν είναι ένας κλασικός δεξιός μπακ. Είναι περισσότερο ένας αμυντικός χαφ, αλλά την ξέρει τη θέση. Έχει κληθεί να παίξει εκεί, κατά το παρελθόν του στην Εθνική και τον Ολυμπιακό, και τα έχει καταφέρει, τις περισσότερες φορές. Αυτό το προσόν, καθώς και η διάθεσή του να βοηθήσει όπου του ζητηθεί, αλλά και να δώσει μια νέα ώθηση στην καριέρα του, που μοιάζει να έχει πάρει την κατιούσα, μέτρησε περισσότερο στην απόφαση των ανθρώπων της ΑΕΚ να τον αποκτήσουν, απ' όσο μέτρησε η παρατεταμένη αγωνιστική του απραξία.

Δεν είναι ρίσκο ο Πατσατζόγλου για την ΑΕΚ, τουλάχιστον όχι με την έννοια του «εκτός λογικής», του ανεξήγητου... Αντίθετα, είναι μια συνεργασία, από την οποία και οι δύο πλευρές μόνο να κερδίσουν μπορούν. Η ΑΕΚ παίρνει έναν «ψημένο» στον πρωταθλητισμό παίκτη, που μπορεί να της προσφέρει λύσεις σε περισσότερες από μία θέσεις, ενώ ο ίδιος ο «Πάτσα» βρίσκει ξανά το κίνητρο και το εφαλτήριο για μια νέα αρχή στην καριέρα του, η οποία, ασφαλώς, δεν μπορεί να «τελειώσει» από τα 31 του χρόνια, κιόλας...

Το ήθος και η γνώση της ελληνικής πραγματικότητας, άρα και ο μηδαμινός, εκ των πραγμάτων, χρόνος προσαρμογής του τέως, πλέον, παίκτη της Ομόνοιας συγκαταλέγονται επίσης στα επιχειρήματα υπέρ της απόκτησής του, ενώ το μονοετές συμβόλαιο τού δίνει το έξτρα κίνητρο να παλέψει για το «ψωμί» της επόμενης χρονιάς. Μένει να δούμε ποια θα είναι η στάση των φίλων της «Ένωσης» απέναντι σε έναν παίκτη που συνέδεσε το όνομά του με τον Ολυμπιακό, αλλά επιχείρησε ένα «άνοιγμα» προς την πλευρά τους από την πρώτη στιγμή, ενθυμούμενος ότι ξεκίνησε, ουσιαστικά, την καριέρα του από την ΑΕΚ. Λογικά, Μητρόπουλος δεν θα γίνει ποτέ (και ο νοών, νοείτω), αλλά ένας ακόμη Καφές δεν είναι και λίγο -από άποψη προσφοράς, πάντα...

Νέμεθ εμείς, Πλεσίς εσείς...

Από μεταγραφές της τελευταίας στιγμής στο ελληνικό πρωτάθλημα -και όχι μόνο-, άλλο τίποτα... Ο Νταμιέν Πλεσίς είναι το τελευταίο (;) απόκτημα του Παναθηναϊκού για το φετινό καλοκαίρι και αναμένεται στην Ελλάδα την Τρίτη, για να υπογράψει το νέο του συμβόλαιο.

Ο πανύψηλος (1,91μ.) Γάλλος θα αγωνιστεί στο «τριφύλλι» ως δανεικός από τη Λίβερπουλ για ένα χρόνο, με οψιόν αγοράς το επόμενο καλοκαίρι. Είναι 22 ετών (γεννημένος στις 5 Μαρτίου 1988) και ξεκίνησε την καριέρα του στη Λιόν, οι άνθρωποι της οποίας έβλεπαν τότε στο πρόσωπό του ένα ταλέντο ισάξιο με αυτά των Μπενζεμά, Νασρί και Μπεν Αρφά.

Τον Αύγουστο του 2007 μεταπήδησε στο «Άνφιλντ» και αποτέλεσε, αρχικά, μέλος της β' ομάδας της Λίβερπουλ. Έκανε την πρώτη του εμφάνιση με τους «μεγάλους» στις 5 Απριλίου του 2008, στο εκτός έδρας 1-1 με την Άρσεναλ, και ο Ράφα Μπενίτεθ εξήρε την απόδοσή του. Πήρε, συμβολικά, τη φανέλα με το «28», την οποία φορούσε, στο ξεκίνημα της καριέρας του στους «reds», ο νυν αρχηγός της ομάδας, Στίβεν Τζέραρντ. Η συνέχεια, όμως, δεν ήταν ανάλογη και οι συμμετοχές του στην πρώτη ομάδα, ελάχιστες.

Τον Οκτώβριο του 2009, ο αριστεροπόδαρος Γάλλος μέσος ανανέωσε τη συμφωνία του με τη Λίβερπουλ μέχρι το 2012, ωστόσο στις 12 Αυγούστου του τρέχοντος έτους, η φανέλα με το «28» πήγε στο νέο μεταγραφικό απόκτημα της Λίβερπουλ, τον -επίσης μέσο- Κρίστιαν Πόουλσεν.

Όντας στη λίστα των προς δανεισμό παικτών, ο Πλεσίς απασχόλησε την Μπενφίκα το καλοκαίρι, για να καταλήξει τελικά στον Παναθηναϊκό, λίγο πριν την εκπνοή της μεταγραφικής περιόδου.

Η φημολογία ήθελε τον Ολυμπιακό να έχει βρεθεί πιο κοντά στην απόκτηση του παίκτη τα τελευταία 24ωρα, ωστόσο ο Ερνέστο Βαλβέρδε έκρινε ότι δεν τον χρειαζόταν, στην παρούσα φάση. Κάπου εκεί ήρθε η πρόταση του Παναθηναϊκού και η ακόλουθη συμφωνία μεταξύ των δύο πλευρών. Καθώς φαίνεται, οι «πράσινοι» τον υπολογίζουν ως εναλλακτική λύση για το χώρο του κέντρου, ενώ ήδη γίνεται λόγος για μια απόπειρα επικοινωνιακής «απάντησης» στον Ολυμπιακό, που απέκτησε πρόσφατα τον Κρίστιαν Νέμεθ, επίσης από τη Λίβερπουλ, με ανάλογο τρόπο.

Όντως, το ερώτημα «χρειαζόταν ο Παναθηναϊκός έναν ακόμη μέσο;» υφίσταται και απομένει να δούμε τον Πλεσίς εν δράσει, για να πάρουμε την απάντηση... Εκ πρώτης όψεως, οι ενδείξεις συγκλίνουν στο «όχι», αλλά ποτέ δεν έβλαψαν μια ομάδα οι πολλές επιλογές, ιδιαίτερα στο νευραλγικό χώρο του κέντρου. Τα υπόλοιπα, στο γήπεδο...

Παρά λίγο... παρά πόντο... παρά τρίχα...

Πολύ κοντά σε μια σημαντική, καθώς και ιστορική νίκη επί των ΗΠΑ έφτασε η Βραζιλία, αλλά δεν τα κατάφερε. Στο μεγάλο ντέρμπι για την 3η αγωνιστική του 2ου ομίλου του Μουντομπάσκετ, τα πάντα κρίθηκαν στα τελευταία δευτερόλεπτα και οι άμυνες, αλλά και η αστοχία, το άγχος, τα λάθη και η νευρικότητα, είχαν τον πρώτο και τον ύστατο λόγο.

Παρακολουθήστε το βίντεο:

Οι Γερμανοί ξανάρχονται...

Η κάτι λιγότερο από... μισή τηλεοπτική κάλυψη της ΕΡΤ στο Μουντομπάσκετ (προβάλλονται μόνο οι αγώνες του ομίλου της Εθνικής και τα ματς των ΗΠΑ) δεν μας έχει επιτρέψει να διαπιστώσουμε... live, ότι στους άλλους ομίλους γίνεται «χαμός». Οι Γερμανοί, αφού έβγαλαν το... λάδι στους Αργεντινούς, μέχρι να ηττηθούν τελικά με 78-74, έριξαν τη «βόμβα», επικρατώντας των Σέρβων με 82-81, μετά από δύο παρατάσεις!

Δείτε το βίντεο:

Από πεντάμορφη, τέρας...

Πού πήγε η ΑΕΚ των φιλικών; Πού εξαφανίστηκε; Έμεινε στην Αυστραλία; Ως διά... μαγείας, η... πεντάμορφη «Ένωση», όπως παρουσιαζόταν με την καλή εικόνα που έβγαζε προς τα έξω με την απόδοσή της στα φιλικά -ιδιαίτερα δε, με τις εμφανίσεις της στο τουρνουά του Σίδνεϊ-, μετατράπηκε σε... τέρας, μόλις πάτησε το πόδι της στην Ελλάδα.

Πρώτα ήταν το τραγικό -από κάθε άποψη- φιλικό με την Καλλιθέα, ακολούθησαν οι δύο αναμετρήσεις με την Νταντί, στις οποίες η ΑΕΚ μπορεί να εξασφάλισε την πρόκριση στους ομίλους του Europa League, αλλά δεν... έθελξε με το ποδόσφαιρο που έπαιξε, και, την Κυριακή, το κακό ολοκληρώθηκε με την ήττα από την Κέρκυρα με 2-1 στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος της Σούπερ Λίγκα.

Ασύνδετη, παρά την παρουσία των Δέλλα και Λυμπερόπουλου στο βασικό σχήμα, με τους Λεονάρντο και Σκόκο να... κουτουλάνε μεταξύ τους, αντί να ανοίγονται στα πλάγια, έρμαιο στις διαθέσεις του Τσίγκα και του Επστάιν, η «Ένωση» έχασε σπουδαία ευκαιρία να βρεθεί πάνω από Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό, ήδη, από την πρεμιέρα του πρωταθλήματος...

Κέρκυρα-ΑΕΚ 2-1:



ΠΑΟΚ-Πανσερραϊκός 3-2:



Καβάλα-Άρης 0-1

Το Μιλάνο, μάνα, καίγεται...

Είναι αλήθεια ότι οι οπαδοί της Μίλαν και της Ίντερ δεν θέλουν και πολλούς λόγους για να έρθουν σε αντιπαράθεση. Το ντέρμπι της «Μαντονίνα» κλέβει κάθε χρόνο την παράσταση στο Campionato και από το Σάββατο απέκτησε έναν ακόμη λόγο, για να θεωρείται ακόμα πιο «καυτό» και συναρπαστικό!

Αυτός δεν είναι άλλος από τον Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς, ο οποίος, μετά τη σύντομη θητεία του στην Μπαρτσελόνα, επέστρεψε στην πρωτεύουσα του ιταλικού Βορρά, όχι όμως για λογαριασμό των «νερατζούρι», αλλά για να φορέσει τη φανέλα των... μισητών «ροσονέρι»! Ήδη, οι οπαδοί της νταμπλούχου Ιταλίας και πρωταθλήτριας Ευρώπης οργανώνουν την εκδίκησή τους απέναντι στον «προδότη», όπως αποκαλούν, πλέον, τον 29χρονο άσο, και του ετοιμάζουν «θερμή» υποδοχή!

Σύμφωνα με την ανακοίνωση στο επίσημο site της ομάδας του Σίλβιο Μπερλουσκόνι, «η Μίλαν απέκτησε από την Μπαρτσελόνα τον Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς με τη μορφή δανεισμού για ένα χρόνο και το δικαίωμα αγοράς του πλήρες πακέτου των δικαιωμάτων του μετά το τέλος της σεζόν 2010-2011 στα 24 εκατ. ευρώ». Ο ίδιος ο Σουηδός στράικερ θα λαμβάνει το ποσό των οκτώ εκατ. ευρώ ετησίως.

Στις πρώτες δηλώσεις του ως «ροσονέρο», πλέον, ο Σουηδός διεθνής φορ υπογράμμισε: «Είμαι πολύ χαρούμενος, γιατί δεν ήταν εύκολη υπόθεση. Γιατί διάλεξα τη Μίλαν; Γιατί είναι μία από τις δυνατότερες ομάδες στον κόσμο, με σπουδαία παράδοση. Ο Ροναλντίνιο και ο Αλεσάντρε Πάτο συνθέτουν μια φανταστική επιθετική δύναμη, τώρα όλα εξαρτώνται από εμάς. Σίγουρα, οι οπαδοί της Μίλαν θα περάσουν καλά». Της Ίντερ;

Απολαύστε το νέο απόκτημα της Μίλαν εν δράσει:

Alors on... danse!

Χωρίς τους Πάου Γκασόλ και Χοσέ Καλντερόν, η Ισπανία είναι μια εντελώς διαφορετική ομάδα, από αυτήν που κατέβηκε στα παρκέ της Τουρκίας ως πρωταθλήτρια Κόσμου. Φυσικά, και οι Γάλλοι, χωρίς τους Τόνι Πάρκερ, Ρόνι Τουριάφ και Ροντρίγκ Μπομπουά, είναι μια ομάδα «κουτσουρεμένη», περιορισμένων δυνατοτήτων -κατά πολλούς.

Στην πρεμιέρα του Μουντομπάσκετ, οι ρόλοι αντιστράφηκαν. Οι ελλιπείς Γάλλοι ήταν αυτοί που έπαιξαν με τους... μπλαζέ Ισπανούς όπως η γάτα με το ποντίκι και το τελικό 72-66 ήρθε ως επιστέγασμα της αξιέπαινης προσπάθειάς τους. Όλα δείχνουν ότι θα έχουμε ένα Μουντομπάσκετ γεμάτο εκπλήξεις...

Γαλλία-Ισπανία 72-66 (προσέξτε το κάρφωμα του Νικολά Μπατούμ στο 40ό δευτερόλεπτο του βίντεο):

Επική ανατροπή!

Βέρντερ Βρέμης, Γιουβέντους και, πλέον, Βόλφσμπουργκ. Ο Βραζιλιάνος Ντιέγκο δεν άντεξε περισσότερο από ένα χρόνο μακριά από την αγαπημένη του Γερμανία και επέστρεψε σε αυτήν, για να φορέσει και πάλι τα πράσινα χρώματα όχι της Βέρντερ, αλλά της Βόλφσμπουργκ. Στην πρώτη του εμφάνιση, μάλιστα, με τη νέα του ομάδα, σκόραρε το γκολ που έγραψε το υπέρ της 3-0, μόλις στο 30ό λεπτό, κόντρα στη Μάιντς. Όλα έδειχναν ότι επρόκειτο για μια θριαμβευτική επιστροφή, αλλά οι φιλοξενούμενοι είχαν άλλη άποψη...

Δείτε τι έγινε...

Αυτές είναι... πρεμιέρες!

Παναθηναϊκός-Ξάνθη 1-1! Ηρακλής-Ολυμπιακός 2-1! Μήπως γίναμε... Αγγλία ξαφνικά; Μήπως κάτι αλλάζει στο ελληνικό πρωτάθλημα; Μην γελιέστε... Γνωρίζω ότι δεν έχουμε συνηθίσει σε τόσες μαζεμένες... συγκινήσεις, ότι οι εκπλήξεις στη Σούπερ Λίγκα αποτελούν συνήθως την εξαίρεση και όχι τον κανόνα. Όμως, τίποτα δεν έχει αλλάξει -τουλάχιστον προς το παρόν. Οι δύο «αιώνιοι» θα βρουν το δρόμο τους και σύντομα θα βρεθούν και εκεί που τους έχουμε συνηθίσει: στην κορυφή. Σε πρώτη ανάγνωση, ωστόσο, πήραν ένα καλό μάθημα, που μπορεί εν ολίγοις να συνοψιστεί στο «η φανέλα δεν κερδίζει πάντα τα παιχνίδια». Μακάρι, και στη συνέχεια του πρωταθλήματος, οι «μικροί» να συνεχίσουν να κοιτάζουν στα μάτια τους «μεγάλους», και -το κυριότερο- να τους... αφήσουν να κοιτάζουν στα μάτια τους «μεγάλους». Όπως δηλαδή έγινε την Παρασκευή στη Λεωφόρο και το Σάββατο στο «Καυτανζόγλειο»...

Τα αίτια, βεβαίως, της γκέλας του Παναθηναϊκού διαφέρουν από αυτά της γκάφας του Ολυμπιακού -και αντιστρόφως. Στη Λεωφόρο π.χ. είδαμε μια ομάδα έτοιμη, μονταρισμένη, με ελάχιστες προσθήκες σε σχέση με την περασμένη σεζόν, η οποία άνοιξε νωρίς το σκορ, έχασε ευκαιρίες να «κλειδώσει» το ματς και μετά... στρογγυλοκάθισε αναπαυτικά πάνω στο εύθραυστο προβάδισμά της, θεωρώντας ότι το ένα γκολ θα της ήταν αρκετό, για να κάνει συντήρηση δυνάμεων. Φευ... Οι Θρακιώτες το πίστεψαν, μπήκαν στο β' ημίχρονο με γκολ και άγχωσαν τον Παναθηναϊκό και τον πάγκο του, που έχασαν πολύτιμο χρόνο, μέχρι να αντιδράσουν. Ο «τσαμπουκάς» και η ψυχή του Γιώργου Καραγκούνη από τον πάγκο δεν ήταν αρκετά και ο Τζιμπρίλ Σισέ παρακολουθούσε από τις κερκίδες, ανήμπορος να βοηθήσει, όπως φυσικά και ο νεοαποκτηθείς Λουίς Γκαρσία. Το 1-1 δεν άλλαξε μέχρι το τέλος του αγώνα και οι «πράσινοι», καθώς και ο Νίκος Νιόπλιας, πήραν ένα καλό μάθημα για το πως θα πρέπει να διαχειρίζονται ανάλογες καταστάσεις. Όταν είσαι ο πρωταθλητής, άλλωστε, όλοι θέλουν να σε νικήσουν... Και μια επισήμανση, που χρήζει βέβαια ξεχωριστής ανάλυσης, αλλά τη θέτω ως... τροφή για προβληματισμό: καταλαβαίνω ότι ο Σωτήρης ο Νίνης πρέπει να παίξει, επιτέλους, βασικός στον Παναθηναϊκό. Έχει τα προσόντα, την ποιότητα, την τεχνική και ήρθε η ώρα να δείξει την πραγματική του αξία. Δεν έχει, όμως, αυτό που οι Ισπανοί αποκαλούν «cojones» (χωρίς μετάφραση, και ο νοών νοείτω...). Και, σε τέτοια ματς, κλειστά ματς, με υποδεέστερους αντιπάλους, που απεργάζονται κάθε τρόπο, για να σου κόψουν βαθμό/βαθμούς, χρειάζεται -εκτιμώ- περισσότερο το πάθος και η ηγετική παρουσία ενός Καραγκούνη, παρά η ανούσια τεχνική ενός Νίνη...

Ο Ολυμπιακός, από την άλλη, είναι μια διαφορετική περίπτωση. Παραλαμβάνοντας κατ' ουσίαν «καμένη γη» τόσο από την περσινή χρονιά όσο και από το σύντομο πέρασμα του Έβαλντ Λίνεν, ο Ερνέστο Βαλβέρδε έκανε τις δικές του επιλογές για τη στελέχωση του ρόστερ και τον καταρτισμό της 11άδας. Χρειάζεται όμως χρόνο ο Ολυμπιακός. Είναι μια νέα ομάδα, που ψάχνει και ψάχνεται, που τώρα προσπαθεί να την «μοντάρει» ο τεχνικός της. Και εδώ μπαίνει, για μένα τουλάχιστον, ο παράγοντας «Ευρώπη». Εάν επιλέξουμε να δούμε το ποτήρι μισοάδειο, ο πρόωρος αποκλεισμός των «ερυθρόλευκων» από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις είναι ντροπή για την ιστορία της ομάδας. Εάν θέλουμε το ποτήρι μισογεμάτο, τότε ο αποκλεισμός αυτός μπορεί να αποδειχθεί ευεργετικός, γιατί η ομάδα θα έχει μόλις έναν αγώνα την εβδομάδα και θα μπορέσει να συγκεντρωθεί στο μεγάλο της στόχο, που δεν είναι άλλος από την επιστροφή στην κορυφή του ελληνικού πρωταθλήματος. Αφού αναφέρω ότι, κατά τη γνώμη μου, η ευρωπαϊκή «περιπέτεια» είναι το πιο γλυκό «νέκταρ» που μπορεί να γευθεί κανείς, να πω ότι, για τον Ολυμπιακό, ειδικά φέτος, που «χτίζεται» εξ αρχής, η Ευρώπη θα αποτελούσε μια ιδανική ευκαιρία, αν όχι για διάκριση, τουλάχιστον για... πειράματα, αν μη τι άλλο, για τόνωση του ηθικού. Θα μπορούσε ο Βαλβέρδε να χρησιμοποιήσει τους αγώνες του Europa League ως «προθάλαμο» για το ελληνικό πρωτάθλημα, δοκιμάζοντας σχήματα και παίκτες, μέχρι να βρει την κατάλληλη «συνταγή». Τώρα πια, αυτήν την πολυτέλεια δεν την έχει και δεν γνωρίζω εάν αρκούν μερικές προπονήσεις και ένας επίσημος αγώνας κάθε εβδομάδα -με το άγχος, ταυτόχρονα, των βαθμών-, για να «δέσει» αυτό το πολύ καλό υλικό που έχει στα χέρια του ο Ισπανός τεχνικός... Μέχρι να γίνει αυτό, η ήττα από τον Ηρακλή με 2-1 μπορεί να μην είναι το μόνο κακό για τον Ολυμπιακό...

Στα άλλα ματς του Σαββάτου, η Λάρισα επιβλήθηκε του Ατρόμητου με 1-0, χάρη σε γκολ του Κουζέν, ενώ ο νεοφώτιστος Ολυμπιακός Βόλου «απέδρασε» από τη Νέα Σμύρνη με τους τρεις βαθμούς της νίκης, χάρη σε γκολ του πρώην άσου του Πανιώνιου, Μάριο Μπρέσκα! Μετά το τέλος της αναμέτρησης, οι κ.κ. Κιντής και Τσακίρης δέχτηκαν φραστική επίθεση από φίλους της ομάδας, που τους απείλησαν για... χειρότερα, σε περίπτωση υποβιβασμού του ιστορικού σωματείου! Μετά απ' όλα όσα συνέβησαν την προηγούμενη εβδομάδα με το γήπεδο της Νέας Σμύρνης, το γκολ ενός πρώην «κυανέρυθρου», όπως ο Μπρέσκα, ήρθε ως... κερασάκι στην τούρτα! Θα ήταν άδικο να μιλήσει μετά κανείς για... θεία δίκη;

Παναθηναϊκός-Ξάνθη 1-1:



Ηρακλής-Ολυμπιακός 2-1:



Λάρισα-Ατρόμητος 1-0:



Πανιώνιος-Ολυμπιακός Βόλου 0-1:

Ζητείται σουτέρ...

Βασίλης Σπανούλης, μετά τη νίκη της Εθνικής μας με 89-81 επί της Κίνας στην πρεμιέρα του Μουντομπάσκετ: «Παίζανε μια περίεργη άμυνα ζώνης και σε ορισμένες φάσεις μέναμε προκλητικά μόνοι μας. Και, όταν είσαι τόσο μόνος σου, νιώθεις κάποιες φορές παράξενα, γι' αυτό και χάσαμε τόσα πολλά ελεύθερα σουτ. Ο Δημήτρης (Διαμαντίδης) σούταρε 13 τρίποντα, θα μπορούσε να είχε σουτάρει 23. Εγώ σούταρα εφτά τρίποντα, θα μπορούσα να έχω σουτάρει 15».

Ένας μεγάλος, ή, έστω, ένας σταθερός και συνεπής σουτέρ, τύπου Αλβέρτη π.χ., για να μην πάμε (πολύ) μακριά, δεν αναζητά δικαιολογίες. Ένας μεγάλος σουτέρ, όταν βρίσκεται μόνος του σε θέση βολής, δεν το πολυσκέφτεται, αγαπητέ Βασίλη, δεν νιώθει... παράξενα. Απλά, παίρνει την μπάλα και το «μπουμπουνίζει»! Και σουτάρει και 15 και 23 τρίποντα, αν χρειαστεί...

Αλλά η Εθνική δεν έχει ένα μεγάλο ή, έστω, ένα συνεπή και σταθερό σουτέρ. Το πρόβλημα δεν είναι καινούργιο... Δεν τον έχει εδώ και πολλά χρόνια. Και, μοιραία, όποτε ο Αλβέρτης ήταν άστοχος, βρισκόταν, στις μεγάλες διοργανώσεις, να τον αναζητά στο πρόσωπο άλλοτε του... Χατζηβρέττα και ενίοτε του... Σιγάλα! Αποτέλεσμα; Ένα ολοστρόγγυλο μηδενικό! Διαφωνείτε; Θα σας προτείνω, τότε, να ανατρέξετε στον αγώνα Ελλάδας-Ιταλίας στο Ευρωμπάσκετ της Σουηδίας, το 2003, ή στην αναμέτρηση Ελλάδας-Αργεντινής στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 και, μετά, τα ξαναλέμε... Εκείνη την εποχή, θυμάμαι, βρισκόταν σε σταθερά υψηλό επίπεδο και εξαιρετική κατάσταση ένας κλασικός σουτέρ, όπως ο Νίκος Χατζής, ο οποίος, ωστόσο, πάντοτε έμενε εκτός Εθνικής. Το «γιατί» δεν το κατάλαβα ποτέ...

Αν ανατρέξουμε στο ρόστερ της Εθνικής του Γιόνας Καζλάουσκας, θα διαπιστώσουμε ότι, και πάλι, κλασικός σουτέρ δεν υπάρχει. Ένας παίκτης με «γλυκό» καρπό, που να χαίρεσαι να τον βλέπεις να «σπάει», ένας παίκτης να βλέπει το καλάθι σαν «βαρέλι» από τη γραμμή των τριών πόντων. Ένας Στογιάκοβιτς, π.χ., για να δώσω μια εικόνα αυτού που εννοώ. Ούτε ο Σπανούλης είναι σουτέρ. Ούτε ο Διαμαντίδης, πόσω μάλλον ο Καλάθης. Ο Ζήσης; Σκόρερ, όταν το θυμάται ή όταν χρειάζεται, ναι. Αλλά όχι σουτέρ... Ο Περπέρογλου, που θα έπρεπε να είναι, αγωνιζόμενος στη θέση «3»; Ή του ύψους ή του βάθους, αλλά κλασικό σουτέρ δεν τον λες. Ο Πρίντεζης μήπως; Καλό το ανέκδοτο... Ποιος; Μόνο ο Φώτσης, ίσως, αλλά και εδώ με συνοδεία το ερωτηματικό...

Έτσι θα γίνεται λοιπόν, στο Μουντομπάσκετ. Έτσι θα μας παίζουν. Όχι με «ζώνη» επί 40 λεπτά, όπως οι Κινέζοι, αλλά, σίγουρα, θα την συναντάμε συχνά-πυκνά. Τη μία νύχτα τα τρίποντα θα μπαίνουν, την άλλη όχι... Και θα πρέπει να μάθουμε να ζούμε μ' αυτό... Θα πρέπει να μάθουμε να ζούμε και με τον Διαμαντίδη των 3/13 και με τον Διαμαντίδη των 5/5. Γιατί η ομάδα αυτή, αν θέλουμε να λέμε την αλήθεια, έναν κλασικό, ένα μεγάλο σουτέρ, που θα βγαίνει από τα μονά και διπλά σκριν του Καζλάουσκας και θα «εκτελεί», είτε όντας... προκλητικά μόνος του είτε με... παρέα (sic!), δεν έχει...

Ή, μάλλον, είχε. Τον Κώστα Βασιλειάδη! Και τον άφησε στην Αθήνα...

You can't teach an old dog new tricks...

Τετάρτη, 28 Ιουλίου: «Μαδώντας τη μαργαρίτα», ο τίτλος του κειμένου. Ανάμεσα σε όσα έγραφα για την ΑΕΚ, ανέφερα και το εξής: «... Μεγάλο ρόλο, τον καθοριστικότερο ίσως, θα παίξει ο ίδιος ο Μπάγεβιτς. Θα καταφέρει να βάλει νερό στο κρασί του και να συνεργαστεί με παίκτες, που πέρυσι λοιδωρούσε σε κάθε ευκαιρία; Θα αναγνωρίσει τις δικές του ευθύνες, τα δικά του λάθη; Θα «θωρακίσει» τα αποδυτήρια ξανά, όπως… τότε; Θα γίνει ξανά ο ηγέτης, ο καθοδηγητής, ο πολυνίκης προπονητής; Ή θα αρχίσει πάλι τα περσινά, όταν θα έρθει η πρώτη «στραβή»;

Δευτέρα, 26 Ιουλίου: «Μερικές σκόρπιες σκέψεις», ο τίτλος του κειμένου. Μεταξύ άλλων, είχα επισημάνει τα εξής: «... ξαφνικά, όλα είναι «μέλι-γάλα» ανάμεσα σε Ντούσκο και παίκτες. Έτσι είναι, αν έτσι νομίζετε… Εγώ θέλω να ξαναδιαβάσω ότι το κλίμα είναι εξαιρετικό, ότι είναι όλα καλά στα αποδυτήρια, με τους συγκεκριμένους παίκτες πάντα, όταν θα έχουν έρθει οι πρώτες «στραβές» στο πρωτάθλημα -μακάρι να μην έρθουν ποτέ, αλλά είναι μαθηματικά αναπόφευκτο- και όταν ο Μπάγεβιτς θα έχει αρχίσει πάλι να ρίχνει το φταίξιμο σε όλους, εκτός από τον ίδιο του τον εαυτό… Τότε θα δούμε πραγματικά πόσα απίδια χωράει ο σάκος. Προς το παρόν, επιτρέψτε μου να κρατάω μικρό καλάθι, όταν ακούω για εξαιρετικό κλίμα στην ΑΕΚ και τα λοιπά. Αυτό μας έλειπε, να πλακώνονται και στην προετοιμασία...».

Ουδεμία έκπληξη, λοιπόν, δεν μου προκάλεσαν οι δηλώσεις του Ντούσαν Μπάγεβιτς ένα μήνα αργότερα, στις 26 Αυγούστου, μετά το αγχωτικό 1-1 της ΑΕΚ με την Νταντί Γιουνάιτεντ, που «σφράγισε» την πρόκριση της «Ένωσης» στους ομίλους του Europa League. Αρκούσε μια κακή εμφάνιση των «κιτρινόμαυρων», για την οποία, φυσικά, είχαν μερίδιο ευθύνης οι παίκτες, το άδειο -και... δανεικό- γήπεδο, οι απουσίες των Δέλλα και Λυμπερόπουλου και το κακό μας το... ριζικό, αλλά, προς Θεού, όχι και ο ίδιος ο «Ντούσκο», και ο... μελιστάλαχτος Μπάγεβιτς της προετοιμασίας έμεινε στα... αποδυτήρια!

Εκεί που όλα ήταν ρόδινα, η προετοιμασία «ιδανική», η εικόνα των αποδυτηρίων «εξαιρετική» και το υλικό της ομάδας «θύμιζε» στον Μπάγεβιτς την -πρωταθληματική- ΑΕΚ του'90, η επιεικώς απαράδεκτη εικόνα της «Ένωσης» στη ρεβάνς με τους Σκωτσέζους έφερε στην επιφάνεια τον... «Ντούσκο» της περασμένης σεζόν. «Κάποιοι μουρμουρίζουν επειδή δεν παίζουν ή επειδή δεν είναι βασικοί» ήταν η... ανακάλυψη του Μπάγεβιτς και όλοι άρχισαν να κοιτάζονται μεταξύ τους, για να καταλάβουν τι εννοεί... Αλήθεια, αγαπητέ Ντούσαν; Υπάρχουν παίκτες που δυσφορούν, όταν δεν παίζουν; Οποία ανακάλυψις! Κι εγώ που νόμιζα ότι αυτό συμβαίνει σε όλες τις ομάδες του κόσμου, εκτός από την ΑΕΚ! Μα, μέχρι... χθες δεν όλα όμορφα και... αγγελικά πλασμένα;

Είπε κι άλλα ο Μπάγεβιτς. Άφησε εκτεθειμένο τον Γκέντζογλου, που βρέθηκε, από κόφτης, να παίζει δεξί μπακ και επέρριψε στους παίκτες του την ευθύνη για την τραγική εμφάνιση. «Ξέχασε», ωστόσο, να μιλήσει για την επιλογή του να συμπεριλάβει στη 18άδα τρία αριστερά και κανένα δεξί μπακ, να εξηγήσει για ποιον ακριβώς λόγο οι «κιτρινόμαυροι» έπαιξαν 90 λεπτά με ένα μόνο φορ σε εντός έδρας ματς -και μάλιστα κόντρα στους «άμπαλους» Σκωτσέζους-, να αιτιολογήσει την απόφασή του η τρίτη αλλαγή στο παιχνίδι να είναι ο Καράμπελας αντί του Λεονάρντο! Για όλα αυτά, και γι' άλλα πολλά ακόμη, δεν είπε τίποτα ο «Ντούσκο»...

Έχω την αίσθηση ότι το μέτρο στην ΑΕΚ έχει χαθεί, και φέτος, από πολύ νωρίς. Σύμφωνοι, ο Μπάγεβιτς είναι ΑΕΚτσής, σύμφωνοι, «μαγκιά» του που παραμένει στον πάγκο, παρά τις επιθέσεις που δέχεται από κάποιους αμετανόητους κάφρους, επίσης σύμφωνοι, ως ποδοσφαιρικό «μέγεθος», ο άνθρωπος έχει τόση αξία, που οι άνθρωποι της διοίκησης φαντάζουν πολύ «λίγοι», «μικροί», για να ορθώσουν ανάστημα μπροστά του, όταν χρειαστεί. Κάπως έτσι, ο τεχνικός της «Ένωσης» συνεχίζει να λειτουργεί ως «ο πωλών τοις μετρητοίς» και, αντί να βγαίνει μπροστά στις δύσκολες στιγμές, να επιρρίπτει τις ευθύνες στους παίκτες του.

Θα ήταν σαφώς προτιμότερο, και πιο δικαιολογημένο, τον εκνευρισμό που δείχνει τελευταία ο Ντούσαν Μπάγεβιτς, να τον διοχετεύσει στον ίδιο του τον εαυτό, αναγνωρίζοντας τη δική του συμβολή στην κακή εικόνα της ομάδας, το δικό του φταίξιμο. Θα μπορούσε, επίσης, να τον διοχετεύσει στη διοίκηση, που άφησε τον Μαϊστόροβιτς να φύγει, παραμονές των πιο κρίσιμων για τη φετινή πορεία της ΑΕΚ ευρωπαϊκών αγώνων, που υποσχέθηκε να του έχει φέρει αντικαταστάτη του Σουηδού εντός τριών-τεσσάρων ημερών, και πέρασαν τρεις εβδομάδες, μέχρι να καταλήξει στον Κρίστιαν Νασούτι (την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, οι τελευταίες πληροφορίες ήθελαν την «Ένωση» να έχει έρθει σε συμφωνία με τη Ρίβερ Πλέιτ για το μονοετή δανεισμό του 27χρονου Αργεντινού), που δεν μπόρεσε να κινηθεί σωστά στην αγορά και να καλύψει τις πολλές «τρύπες» του ρόστερ... Όχι όμως στους παίκτες, τουλάχιστον όχι δημοσίως. Γιατί αυτοί είναι οι σημαντικότεροι «σύμμαχοί» του στην προσπάθεια που κάνει να επαναφέρει την ΑΕΚ στην κορυφή και θα είναι πολύ άσχημο, και για τον ίδιο τον Μπάγεβιτς και για την ομάδα, να τους «χάσει» από τόσο νωρίς... Αλλά, είπαμε... You can't teach an old dog new tricks!

Η απλή μέθοδος των τριών...

«Ντου» και ξύλο από οπαδούς της ΑΕΚ στον Ντούσαν Μπάγεβιτς στο φιλικό με την Καλλιθέα. «Κλωτσοπατινάδα» εντός του παρκέ στον αγώνα μπάσκετ της Ελλάδας με τη Σερβία. Διεθνές ρεζιλίκι από την εικόνα του ΟΑΚΑ στο φιλικό του Παναθηναϊκού με την Τζένοα. Και, ως κερασάκι στην τούρτα της... ξεφτίλας, «φίλοι» του Πανιώνιου έσκαψαν το γήπεδο της ομάδας τους, για να μην παίξει σε αυτό τον ευρωπαϊκό της αγώνα κόντρα στην Νταντί η ΑΕΚ. Ποιο είναι το αντίδοτο σε όλη αυτήν τη... μαυρίλα και την αρρώστια; Οι επιτυχίες... Οι επιτυχίες, όπως αυτή της τριπλής ελληνικής πρόκρισης στους ομίλους του Europa League, με τον Άρη να παίρνει το πολύτιμο 1-1 στη Βιέννη κόντρα στην Αούστρια, την ΑΕΚ να βγάζει την ψυχή και το... λάδι των φίλων της μέχρι να κρατήσει το 1-1 με την Νταντί στο άδειο και... δανεικό «Καραϊσκάκη» και τον ΠΑΟΚ να επιστρέφει ως ήρωας από την Πόλη, μετά το 1-1, στην παράταση, κόντρα στη Φενέρμπαχτσε. Με... τεχνητή αναπνοή κρατιέται στη ζωή όλο αυτό το οικοδόμημα που αποκαλείται «ελληνικός αθλητισμός», οπότε ας ελπίσουμε, τουλάχιστον, ότι οι επιτυχίες θα συνεχίσουν να μας δίνουν κάποιες «ανάσες»...

Στη Βιέννη, ο Άρης ήταν ψύχραιμος, διαβασμένος και υποδειγματικά παρατεταγμένος στον αγωνιστικό χώρο, χάρη στις οδηγίες του Έκτορ Ραούλ Κούπερ. Η μεγαλύτερη επένδυση της ομάδας της Θεσσαλονίκης, το πολυτιμότερο περιουσιακό της στοιχείο, δεν είναι κάποιος παίκτης, αλλά ο προπονητής της. Και ο Αργεντινός τεχνικός το ανταποδίδει αυτό, προσπαθώντας να εμφυσήσει στον Άρη μια νοοτροπία καθαρά ευρωπαϊκή. Σε πρώτη φάση, αν και συχνά οι Θεσσαλονικείς παίζουν με τη... φωτιά, αυτό δείχνει να πετυχαίνει. Στην Αυστρία, ο Άρης ηταν ψυχωμένος, σοβαρός, με εξαιρετική ανασταλτική λειτουργία από την αρχή του ματς -αντίθετα, δηλαδή, απ' ό,τι στον αγώνα του «Κλ. Βικελίδης»- και ευτύχησε να εκμεταλλευθεί, στο 41ο λεπτό, την ταχύτητα και τη δημιουργικότητα του Κάλβο, ταυτόχρονα με την εκτελεστική δεινότητα που, καθώς φαίνεται, διαθέτει ο Ρουίζ. Αν συνεχίσει έτσι ο επιθετικός από τη Γουατεμάλα, ο Κάμπορα θα ξεχαστεί πολύ γρήγορα στη Θεσσαλονίκη... Στο 56', ο Λιντς ισοφάρισε για τους γηπεδούχους, αλλά η ελληνική ομάδα δεν «καρδιοχτύπησε» ξανά και κράτησε, σχετικά εύκολα, την ισοπαλία και την πρόκριση.

Δείτε το βίντεο από την αναμέτρηση της Αούστρια Βιέννης με τον Άρη:



Στο άδειο «Καραϊσκάκη», λόγω της γνωστής ιλαροτραγωδίας με το ΟΑΚΑ και τη Νέα Σμύρνη, η ΑΕΚ έδειξε το κακό της πρόσωπο κόντρα στους... άμπαλους της Νταντί και έμεινε στο 1-1, «καρδιοχτυπώντας» τους φίλους της που, μετά το 1-0 του πρώτου αγώνα στη Σκωτία, περίμεναν να κάνει επίδειξη δύναμης. Φευ... Το άδειο γήπεδο και οι απουσίες, λόγω μυικών τραυματισμών, των Δέλλα και Λυμπερόπουλου, λίγο έλειψε να κοστίσουν στην «Ένωση», που παρουσίασε τις περσινές «παιδικές ασθένειες» και έφτασε στο τέλος του αγώνα να κάνει... καθυστερήσεις (!), για να μην δεχθεί και δεύτερο γκολ από τους Σκωτσέζους. Έστω και με την ψυχή στο... στόμα, η ομάδα του Ντούσαν Μπάγεβιτς κράτησε το 1-1 (23' Ντιόπ - 78' Ντέιλι) και πήρε την πρόκριση στους ομίλους του Europa League, εξασφαλίζοντας προς το παρόν την ηρεμία της, αλλά και μια σημαντική οικονομική «ένεση», η οποία μπορεί να χρησιμοποιηθεί για κάποιες μικρές... υπερβάσεις στο μπάτζετ, με στόχο την απόκτηση ενός ακόμα κεντρικού αμυντικού, ενός μεσοεπιθετικού με τις προδιαγραφές του Λυμπερόπουλου, αλλά σε σαφώς πιο μικρή ηλικία και, για να μην ξεχνιόμαστε, για την ανανέωση του συμβολαίου του Ισμαέλ Μπλάνκο...

Δείτε το βίντεο του αγώνα της ΑΕΚ με την Νταντί Γιουνάιτεντ:



Στην Κωνσταντινούπολη, τέλος, ο ΠΑΟΚ πήρε μια δίκαιη και παλικαρίσια πρόκριση, στην παράταση, κόντρα στην πολυδιαφημισμένη Φενέρμπαχτσε, που βρέθηκε εκτός ομίλων του Europa League, όταν ο στόχος της ήταν η πρόκριση στους ομίλους του... Champions League. Η ομάδα του Παύλου Δερμιτζάκη είχε τον έλεγχο της αναμέτρησης στο α' ημίχρονο, προσπάθησε να χτυπήσει στις αντεπιθέσεις, κυρίως με τον Δημήτρη Σαλπιγγίδη, αλλά δεν τα κατάφερε, και είδε τους γηπεδούχους να ανεβάζουν σταδιακά την απόδοσή τους και να μπαίνουν στο α' ημίχρονο με γκολ (50' Εμρέ), το οποίο ισοφάρισε το σκορ του πρώτου αγώνα στην Τούμπα. Οι Τούρκοι τότε απέκτησαν τον έλεγχο του αγώνα και επισκέφθηκαν συχνά τα καρέ του Κρέσιτς, αλλά ο ΠΑΟΚ ήταν αυτός που, κόντρα στη ροή του ματς, έχασε τρεις «κραυγαλέες» ευκαιρίες με τον Σαλπιγγίδη. Το 1-0 έμεινε ως σκορ στην κανονική διάρκεια του αγώνα και, στην παράταση, στο 102ο λεπτό συγκεκριμένα, ο Μουσλίμοβιτς έστειλε στα ουράνια τους φίλους της ομάδας της Θεσσαλονίκης, σκοράροντας με αριστερό «κεραυνό» μετά από βολέ του Κρέσιτς και κεφαλιά του Βιεϊρίνια. Ο «Δικέφαλος του Βορρά» συνέχισε να χάνει ευκαιρίες μέχρι τη λήξη της αναμέτρησης, αλλά το τελικό 1-1 ήταν αρκετό, για να του δώσει την πανάξια πρόκριση στους ομίλους του Europa League.

Δείτε το βίντεο από την αναμέτρηση της Φενέρμπαχτσε με τον ΠΑΟΚ (όλα τα λεφτά το «Fenerbahce bye-bye» του άραβα σπίκερ):

Μπράβο στη FIBA!

Από τα ολότελα, καλή κι η... Παναγιώταινα! Την ώρα που η ΕΟΚ επέλεγε, ως άλλος Πόντιος Πιλάτος, να... νίψει τας χείρας της, η FIBA αποφάσιζε την επιβολή ποινής αποκλεισμού δύο αγωνιστικών για τον Αντώνη Φώτση και άλλων δύο για τον Σοφοκλή Σχορτσανίτη, για τη συμμετοχή τους στα επεισόδια που διαδραματίστηκαν στη φιλική, κατά τ' άλλα, αναμέτρηση της Ελλάδας με τη Σερβία. Ο Κώστας Τσαρτσαρής τη... γλίτωσε, ενώ, από σερβικής πλευράς, με τρεις αγωνιστικές τιμωρήθηκε ο Νέναντ Κρστιτς και με δύο ο Μίλος Τεόντοσιτς. Τις επιβληθείσες ποινές συνοδεύουν και χρηματικά πρόστιμα.

Ο κύβος ερρίφθη, λοιπόν, και τη σκυτάλη παίρνουν τώρα οι εμπλεκόμενοι, καθώς και όλοι όσοι σφύριζαν... αδιάφορα έως τώρα. Ήδη, ο Γιώργος Βασιλακόπουλος έδωσε το «σύνθημα», δηλώνοντας: «Είναι μια πρωτοφανής απόφαση για την ταχύτητα, τη μεθόδευση και την αντιδημοκρατική διαδικασία που ακολουθήθηκε. Αποδεικνύει ότι το σύστημα της FIBA είναι μονοκρατορία και πρέπει να αλλάξει και να εκδημοκρατιστεί. Είχα καταθέσει πλήρες σχέδιο για το διαχωρισμό της εκτελεστικής εξουσίας και ήταν ένας από τους λόγους που αντέδρασαν στη δική μου υποψηφιότητα. Εύχομαι αυτή η απόφαση να μην προδιαγράφει και άλλες προθέσεις».

Δυστυχώς, θ' ακούσουμε πολλά τέτοια τις επόμενες ημέρες... Την αρχή φρόντισε να την κάνει ένας άνθρωπος το δίχως άλλο έξυπνος και έμπειρος, που δείχνει ωστόσο ανίκανος να καταλάβει ότι το μπάσκετ αλλάζει, τα κέντρα εξουσίας τού έχουν ήδη κλείσει τις πόρτες και η μόνη δυναμική του εξαντλείται -για κακή μας τύχη- στον ελλαδικό χώρο. Μέχρι να το συνειδητοποιήσει, ο ίδιος θα ζει με τα «περασμένα μεγαλεία» και το ελληνικό μπάσκετ θα «φυτοζωεί»...

Για μένα, τα πράγματα έχουν ως εξής: καλά έκανε η FIBA και τους τιμώρησε και τους δύο Έλληνες και τους δύο Σέρβους. Πέρασε το μήνυμα ότι δεν θα ανεχθεί παρόμοια φαινόμενα. Καλά έκανε και αποφάσισε γρήγορα. Εάν καθυστερούσε, θα είχαμε ακόμα περισσότερες «βολές» και υπόνοιες για «μαγειρέματα». Ορθά έπραξε, επίσης, η Παγκόσμια Ομοσπονδία, περιορίζοντας την έκταση των ποινών μόλις σε δύο αγωνιστικές (οι τρεις στον Κρστιτς, για να λέμε την αλήθεια, είναι ίσως το μόνο μελανό σημείο, γιατί είναι λίγες σε σχέση με αυτά που έκανε...). Από τη μία έστειλε το μήνυμά της, από την άλλη δεν εξάντλησε την αυστηρότητά της, αναγνωρίζοντας, καθώς φαίνεται, από τη μία ότι, ακόμα και σε ένα φιλικό, τα αίματα μπορούν να «ανάψουν» και από την άλλη ότι οι εμπλεκόμενοι στην «κλωτσοπατινάδα» είχαν πρότερο έντιμο βίο.

Ξεχάστε τα περί εφέσεων και άλλα... παραμύθια. Και να γίνουν, ελάχιστη τύχη θα έχουν. Οπότε «ζυγίζουμε» τα νέα -αγωνιστικά- δεδομένα και πορευόμαστε αναλόγως. Και οι παίκτες και ο Καζλάουσκας έχουν την εμπειρία και την ικανότητα να ανταπεξέλθουν στις συνθήκες των δύο πρώτων αγώνων, έτσι όπως αυτές διαμορφώθηκαν πλέον. Την Κίνα, αν θέλουμε να είμαστε σοβαροί, δεν χρειαζόμαστε Φώτση και Σχορτσανίτη για να την νικήσουμε. Εντάξει, είναι Μουντομπάσκετ, σεβόμαστε και υπολογίζουμε όλους τους αντιπάλους, αλλά μην τρελαθούμε κιόλας... Αλίμονο αν δεν αρκούν οι υπόλοιποι παίκτες για να νικήσουμε τους Κινέζους. Με το Πουέρτο Ρίκο τα πράγματα θα είναι σαφώς πιο δύσκολα, γιατί και ψηλούς έχουν, για να εκμεταλλευθούν τις απουσίες του Φώτση και του «Sofo», και μπάσκετ ξέρουν... Με νίκη την Κυριακή, ωστόσο, πάμε πλήρεις και με το ηθικό στα ύψη στο ματς-«κλειδί» με την Τουρκία.

Εν ολίγοις, είναι σωστή η απόφαση της FIBA. Είναι αυστηρή, με το σκεπτικό ότι τα επεισόδια δεν θα μπορούσαν να μείνουν ατιμώρητα και το μήνυμα είναι να μην επαναληφθούν. Δεν είναι όμως εξοντωτική, όχι τουλάχιστον αν έχεις μια ομάδα με τόσο καλό υλικό, όσο διατεινόμαστε ότι είναι η ελληνική. Είναι μια ισορροπημένη απόφαση, και, γι' αυτό, δίκαιη. Σε κάθε περίπτωση δε, για το καλό συνολικά του μπάσκετ και της εικόνας που θέλει να περάσει το άθλημα στα νέα παιδιά, είναι 1.000 φορές προτιμότερη από το καθεστώς ατιμωρησίας που προκρίνει, με τον τρόπο της, η ΕΟΚ...

Στο μυαλό του Νίκου Νιόπλια

Πριν από την κλήρωση: «Έχω πίστη στην ομάδα και δεν φοβάμαι. Μας λείπει ένας επιθετικός πίσω από τον Σισέ, αλλά η ομάδα είναι πλήρης. Καλά θα ήταν να έχουμε επικεφαλής στον όμιλο τη Μίλαν ή την Ίντερ. Τους 'έχουμε' τους Ιταλούς, δεν τους φοβόμαστε. Τους ξέρουμε και μας ξέρουν, και η ομάδα έχει καλή παράδοση στην Ιταλία. Άσε που, στα φιλικά, ρίξαμε τρία μπαλάκια στην Ίντερ και πήγαμε να βάλουμε πέντε στη Μίλαν. Θα φέρουν και κόσμο στο ΟΑΚΑ, καλά θα είναι... Από το τρίτο γκρουπ θέλω την Κοπεγχάγη. Μακριά από Τότεναμ, Μπράγκα και Σάλκε, αν είναι δυνατόν. Ένα ταξιδάκι στη Δανία δεν μας 'χαλάει', μπορούμε να πάρουμε το 'διπλό' και ο Ρενέ (Χένρικσεν) θα μας τα πει όλα για τους συμπατριώτες του... Μόνο τον Ν' Ντόι φοβάμαι λιγάκι, που μας έχει... άχτι και είναι και απρόβλεπτος παίκτης. Από το τέταρτο γκρουπ, καλό θα ήταν να αποφύγουμε Οσέρ και Ρούμπιν Καζάν. Οι Γάλλοι έδειξαν ότι είναι δυνατοί κόντρα στη Ζενίτ, οι Ρώσοι είναι... ροκ. Θα είναι ανοιχτά σε κάθε αποτέλεσμα τα παιχνίδια μαζί τους, γιατί έχουν άγνοια κινδύνου και παίζουν το ίδιο εντός και εκτός έδρας. Άσε που πέρυσι κέρδισαν την Μπαρτσελόνα στο 'Καμπ Νου'... Μακριά, σου λέω. Φέρτε μου τη Ζίλινα ή τη Χάποελ, να γουστάρω...».

Κατά τη διάρκεια της κλήρωσης: «Μπαρτσελόνα: Ωχ... Τώρα αυτό είναι καλό ή κακό; Από τη μία γνωρίζουμε ήδη ότι θα παίξουμε για τη δεύτερη θέση και οι Ισπανοί θα 'καθαρίζουν' μέσα-έξω, από την άλλη δεν θα ήταν άσχημα να είναι ανοιχτές δύο θέσεις στον όμιλο, αντί για μία... Και αν 'φάμε' καμιά πεντάρα ξεγυρισμένη στην πρεμιέρα, άντε μετά να δούμε με τι ψυχολογία θα πάμε στα άλλα ματς... Μα, τι λέω; Δεν θα φάμε πεντάρα! Πάμε να τους παίξουμε στα ίσια και ό,τι βγει... Κοπεγχάγη: Αυτά είναι! Αυτή θέλαμε, αυτή μας έπεσε! Με λίγη σοβαρότητα και προσοχή, μπορούμε να υπολογίζουμε έξι βαθμούς με τους Δανούς και να ελπίζουμε ότι θα κάνουν 'ζημιά' στους Ρώσους... Ρούμπιν Καζάν: Καλά, τι 'σκωτσέζικο ντους' είναι πάλι και τούτο; Πάνω που χαρήκαμε... Α, ρε Μιλίτο, γκαντέμη! Γύρνα τα, τα μπαλάκια, μια φορά ακόμη... Άντε να τρέχεις Νοέμβριο στη Ρωσία. Θα ξεπαγιάσουμε! Άσε που πρέπει οπωσδήποτε να τους κερδίσουμε εδώ μέσα, γιατί μετά θα τρέχουμε... Τέλος πάντων. Όλα για όλα στα δυο ματσάκια με τους Ρώσους, με τέσσερις βαθμούς θα είμαστε καλά...».

Μετά την κλήρωση (κάπου εδώ τελειώνει η... φαντασία και επιστρέφουμε στην πραγματικότητα): «Είναι δύσκολος όμιλος. Πέρα από την Μπαρτσελόνα, που είναι η καλύτερη ομάδα στον κόσμο, έχουμε την πρωταθλήτρια Ρωσίας, που είναι δυνατή ομάδα. Μαζί θα παλέψουμε για τη δεύτερη θέση. Όλοι πιστεύουν οτι η Μπαρτσελόνα είναι η καλύτερη ομάδα του κόσμου. Επειδή όμως έχουμε μία ομάδα που μπορεί να κερδίσει όλες τις άλλες, όλα μπορούν να γίνουν. Η Κοπεγχάγη και αυτή είναι καλή ομάδα. Είναι οικονομικά καλά, πέταξε έξω τη Ρόζενμποργκ. Είναι ίσως απο τους πιο δύσκολους ομίλους. Δεν έχει σημασία το πως φτάνεις στην πρόκριση, αλλά αρκεί να φτάσεις. Αν κάνεις μία καλή εμφάνιση και πάρεις ένα θετικό αποτέλεσμα με την Μπαρτσελόνα, είναι σημαντικό. Οι ημερομηνίες παίζουν ρόλο. Οι δυνατές ομάδες πολλές φορές προς στο τέλος δεν τα δίνουν όλα».

Για τη Ρούμπιν: «Είναι μέσα στο πρόγραμμα. Είναι κουραστικό το ταξίδι, σίγουρα. Δεν ξέρω όμως αν έχει αποδυναμωθεί. Πέρυσι όμως ήταν δυνατή ομάδα, με ένα γήπεδο χάλια. Είναι σκληρή ομάδα. Ο σέντερ φορ της μου άρεσε στα παιχνίδια που έβλεπα».

Φαντασία, λοιπόν, ή πραγματικότητα; Ο Νίκος Νιόπλιας είναι εργατικός, δεν αφήνει τίποτα στην τύχη, ξέρει τι υλικό έχει στα χέρια του και πιστεύει στην ομάδα του όσο κανένας. Το ό,τι αφήνει ανοιχτό ακόμα και το ζήτημα ενός καλού αποτελέσματος κόντρα στην Μπαρτσελόνα, το αποδεικνύει περίτρανα αυτό το τελευταίο... Ο Ευρωπαίος Παναθηναϊκός δεν έχει να φοβηθεί τίποτα, ειδικά όταν αυτός ο ευρωπαϊκός «αέρας» δεν εντοπίζεται πλέον μόνο στη νοοτροπία του, μετά από τόσα χρόνια, αλλά και στο ρόστερ. Όλα θα παιχτούν στα δύο συνεχόμενα (20/10 και 2/11) ματς με τους Ρώσους. Με τέσσερις (πόσω μάλλον, με έξι) βαθμούς εκεί, άντε πιάστον!

Άουτς! Αυτό πρέπει να πόνεσε...

Θυμάστε μικροί, όταν παίζαμε μπάλα στην αλάνα ή στο δρόμο, δίπλα σε σπίτια και μαγαζιά, με τους ανυποψίαστους διαβάτες να περνούν από... κάπου εκεί κοντά, την στιγμή που, κατά διαβολική σύμπτωση, κάποιος έπιανε μια... στραβοκλωτσιά; Το αποτέλεσμα, στην καλύτερη περίπτωση, ήταν μερικά σπασμένα τζάμια και ένας γείτονας στα πρόθυρα νευρικής κρίσης. Στη χειρότερη, ωστόσο...

Δείτε το βίντεο από την αναμέτρηση της Μάιντς με την Στουτγκάρδη για την 1η αγωνιστική της φετινής Bundesliga και... γελάστε άφοβα. Σε όλους -θύτες και θύματα- έχει συμβεί...

America's got talent!

Ενός κακού, μύρια έπονται... Η κακοδαιμονία της Εθνικής συνεχίστηκε και την Τετάρτη, όταν ο Σοφοκλής Σχορτσανίτης γύρισε τον αστράγαλό του σε μια ανύποπτη στιγμή στη διάρκεια της προθέρμανσης και δεν αγωνίστηκε, για καθαρά προληπτικούς λόγους, στη φιλική αναμέτρηση της Ελλάδας με τις ΗΠΑ, «πρόβα τζενεράλε», και για τις δύο ομάδες, εν όψει του Μουντομπάσκετ της Τουρκίας. Με δεδομένη και την απουσία του Γιάννη Μπουρούση, το έργο των παικτών του Καζλάουσκας έγινε ακόμα πιο δύσκολο και η ήττα από το συγκρότημα του Μάικ Σιζέφσκι ήρθε φυσιολογικά, με 87-59.

Πέραν του Κώστα Τσαρτσαρή, που είχε 24 πόντους και 7 ριμπάουντ και έδειχνε πολλές φορές να «παλεύει» -απαραίτητα, πλέον, τα εισαγωγικά στη συγκεκριμένη λέξη- μόνος του με τους Αμερικανούς, ουδείς Έλληνας διακρίθηκε, την ώρα που οι Αμερικανοί πήραν 15 πόντους από τον Κέβιν Ντουράντ, 11 (σε 18 λεπτά) από τον Ντέρικ Ρόουζ και 18 (με τέσσερα τρίποντα, παρακαλώ!) από τον Έρικ Γκόρντον -αυτός ο τελευταίος ειδικά, αν ξαναβάλει τέσσερα τρίποντα σε έναν αγώνα, να μου τρυπήσετε τη μύτη...

Πέραν της τελικής διαφοράς των 28 πόντων, προβλημάτισαν για την Εθνική τα πολλά λάθη και η έλλειψη αντίδρασης στην άμυνα ζώνης -«orange»- του Σιζέφσκι (ή, καλύτερα, του Τζιμ Μπόχαϊμ). Τα βλέμματα όλων στρέφονται πλέον στη FIBA, η οποία αναμένεται να ανακοινώσει, την Πέμπτη, τις ποινές για τα επεισόδια στον αγώνα της Ελλάδας με τη Σερβία...

Δείτε το βίντεο από την αναμέτρηση του ΟΑΚΑ ανάμεσα σε Ελλάδα και ΗΠΑ:

Στη χώρα των αντιφάσεων...

Με ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρακολουθώ, αυτές τις ημέρες, μέσα από το έγκυρο basketblog.gr, τις εξελίξεις γύρω από την υπόθεση του Άλφα Ντιολό (ή Ντιαλό, ζητώ συγγνώμη αν το γράφω λάθος) Φανσέκας. Επειδή με το θέμα ασχολήθηκα κι εγώ, σε προηγούμενες αναρτήσεις μου, οφείλω να ξεκαθαρίσω κάτι...

Έτσι όπως παρουσιάζεται η υπόθεση αυτή από το προαναφερθέν site, ομολογώ ότι αισθάνομαι τύψεις, διότι έγραψα κάποια πράγματα, χωρίς να γνωρίζω όλες τις πτυχές της. Η ιστορία του παιδιού αυτού και της οικογένειάς του είναι ένας διαρκής αγώνας για την επιβίωση κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες και, αν το ελληνικό μπάσκετ μπορεί να «σώσει», κυριολεκτικά και μεταφορικά, τον Φανσέκας, να του παράσχει «άσυλο» και να του δώσει το δικαίωμα να ελπίζει, να ζει και ν' αναπνέει ως ίσος μεταξύ ίσων, τότε δεν έχω καμία αντίρρηση ως προς το σκέλος αυτό. Αντίθετα, προσυπογράφω και με τα δύο χέρια την όλη προσπάθεια «ελληνοποίησής» του.

Έχω, ωστόσο, πολλές αντιρρήσεις, όταν κάποιοι προσπαθούν να εξισώσουν τα πάντα. Όταν, υπερασπιζόμενοι τον -κάθε- Φανσέκας, χρησιμοποιούν ως αντεπιχείρημα τον -κάθε- Καχιασβίλι, ξεχνώντας ταυτόχρονα τον -εκάστοτε- Λέντκοβ-Τσακαλίδη ή, ακόμα παλαιότερα, τον Στογιάκοβιτς που έγινε Κίνης, τον Τάρλατς που έγινε Κωνσταντινίδης, τον Τόμιτς-Γιαννακόπουλο, τον Γιάριτς-Λάτση, τον Γκούροβιτς-Μυλωνά και τον Νεστέροβιτς-Μακρή. Εκτός του Λέντκοβ, φυσικά, στην Εθνική Ελλάδας δεν αγωνίστηκε ποτέ κανείς εκ των προαναφερθέντων, με συνέπεια οι «ελληνοποιήσεις» τους να εξυπηρετήσουν αποκλειστικά και μόνο τα συμφέροντα των ομάδων τους και, φυσικά, των μάνατζέρ τους (βλ. και «λαμόγια»).

«Έλληνας είναι αυτός που μετέχει της ελληνικής παιδείας» είχε πει ο πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κωστής Στεφανόπουλος, καθώς και ο διάδοχός του, Κάρολος Παπούλιας. Το επιχείρημα αυτό χρησιμοποιεί, μεταξύ άλλων, το basketblog.gr στην υπόθεση Φανσέκας και στο σημείο αυτό συμφωνώ απολύτως και εγώ.

Δεν υπάρχει, άλλωστε, μεγαλύτερη υποκρισία, από αυτήν μιας κοινωνίας που επιτίθεται στα παιδιά των οικονομικών μεταναστών, όταν εκείνα... τολμούν να αριστεύσουν στα μαθήματά τους και τυγχάνουν της τιμής να κρατήσουν την ελληνική σημαία στις σχολικές παρελάσεις, αλλά τα αποθεώνει, όταν φέρνουν μετάλλια στη χώρα... Μιας κοινωνίας που «ενοχλείται» από το θέαμα ενός μαύρου αθλητή με τη φανέλα της Εθνικής Ελλάδας, αλλά, την ίδια ώρα, τα... βάφει μαύρα, επειδή η Σταρ Ελλάς με την κατάληξη «-ιτς» στο επίθετο δεν κατάφερε να διακριθεί στα καλλιστεία για την ανάδειξη της Μις Υφήλιος! Όχι, δεν υπάρχει μεγαλύτερη υποκρισία...

Το γεγονός όμως ότι είμαστε ο λαός των αντιφάσεων, ο λαός που έμαθε να κάνει τα «στραβά μάτια» και να επιδεικνύει ανοχή στην αδιαφάνεια, που έχει στο DNA του τη θεωρία ότι «οι νόμοι υπάρχουν, για να καταπατούνται», αλλά ζητά την εφαρμογή τους, όταν αυτοί αφορούν σε... τρίτους, δεν δικαιολογεί, στην πράξη, τη θεωρία ότι και στην υπόθεση Φανσέκας θα έπρεπε να ανεχτούμε την αδιαφάνεια και την καταπάτηση της νομοθεσίας, για να «σωθεί» ένα 18χρονο παιδί. Δεν επαρκεί το επιχείρημα αυτό. Δεν νομιμοποιεί, δεν ωραιοποιεί τη διαιώνιση της παραβατικότητας, ιδιαίτερα όταν στην υπόθεση αυτή εμπλέκεται η ΕΟΚ και στη συνέχεια επωφελούνται ένας σύλλογος (Παναθηναϊκός) και, προφανώς, κάποιος/κάποιοι «μανατζαραίος»/«μανατζαραίοι»...

Εάν, σε τελική ανάλυση, «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» και, στην περίπτωση αυτή, ο σκοπός ήταν «ιερός», γιατί αυτή η... διακριτικότητα, η μυστικοπάθεια, οι παρασκηνιακές κινήσεις και, εν τέλει, η παρανομία, καθώς φαίνεται, που διεπράχθη, προκειμένου ο Άλφα Ντιολό Φανσέκας να αποκτήσει ελληνικό διαβατήριο; Γιατί τα πλαστά έγγραφα; Γιατί αυτή η ένοχη σιωπή των αθλητικών ΜΜΕ λίγο πριν από το Ευρωμπάσκετ των Εφήβων, όταν στο ρόστερ του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος δεν υπήρχε καν, ως υποσημείωση, ως αστερίσκος έστω, το όνομα του παίκτη;

Γιατί, αν όλα έγιναν για να «σωθεί» αυτό το παιδί, και όχι για να «φάνε» κάποιοι άλλοι με... χρυσά κουτάλια, να μην βγουν από την αρχή όλοι όσοι ενεπλάκησαν ή παρακολούθησαν την υπόθεση, και να ξεκαθαρίσουν: «κύριοι, η μόνη ελπίδα να επιβιώσει αυτό το παιδί και να ελπίζει σε ένα καλύτερο μέλλον, είναι να αναλάβουμε εμείς να του προσφέρουμε στέγη, να τον αγκαλιάσουμε, να τον κάνουμε Έλληνα και να του δώσουμε διέξοδο, μέσω του αθλητισμού.»; Ας το έλεγαν αυτό, και ο κόσμος θα τους χειροκροτούσε! Γιατί, αντί να γίνουν όλα στο «φως», έγιναν εν κρυπτώ και δεν άρχισαν να βγαίνουν στη δημοσιότητα, παρά μόνο όταν διατάχθηκε ΕΔΕ στο υπουργείο Εσωτερικών; Ξεκάθαρο, νομίζω, το ερώτημα... Γιατί;

Αποχώρησε ο Ρόντο!

Εκτός Εθνικής ομάδας των ΗΠΑ έθεσε εαυτόν ο Ρατζόν Ρόντο. Ο -κατά γενική ομολογία- MVP των φετινών πλέι οφ στο ΝΒΑ, για λογαριασμό των φιναλίστ Μπόστον Σέλτικς, «έλυσε» τα χέρια του Μάικ Σιζέφσκι όσον αφορά στην τελική 12άδα των Αμερικανών, καθώς ζήτησε να αποχωρήσει από τη συνέχεια της προετοιμασίας, και, κατά συνέπεια, από το Μουντομπάσκετ, επικαλούμενος οικογενειακά προβλήματα.

Έχοντας έξι γκαρντ (Ντέρικ Ρόουζ, Τσόνσι Μπίλαπς, Στίβεν Κάρι, Ράσελ Ουέστμπρουκ, Έρικ Γκόρντον και Ρατζόν Ρόντο) στη διάθεσή του, ο «κόουτς Κ» ήταν υποχρεωμένος να «κόψει» έναν εξ αυτών, προκειμένου να καταλήξει στους 12 που θα ταξιδέψουν στην Τουρκία. Ο πόιντ γκαρντ των Σέλτικς έδωσε ωστόσο τέλος στην αγωνία, θέτοντας εαυτόν εκτός Εθνικής.

Εξαιρετικός αμυντικός και ικανότατος πασέρ, αλλά με έφεση στα λάθη και τραγικές επιδόσεις στο μακρινό σουτ, ο Ρόντο ξεκίνησε ως βασικός τόσο στον αγώνα επίδειξης με την Κίνα όσο και στα φιλικά των ΗΠΑ με Γαλλία και Λιθουανία. Στο β' ημίχρονο, ωστόσο, της αναμέτρησης με την παρέα του Λίνας Κλέιζα, αντικαταστάθηκε από τον Ράσελ Ουέστμπρουκ, ενώ στο πρόσφατο φιλικό με τους Ισπανούς δεν πήρε ούτε ένα δευτερόλεπτο συμμετοχής. Στην αρχική πεντάδα δε, ξεκίνησε ο Ντέρικ Ρόουζ.

Όπως επισημαίνει το nba.com, τα πλάνα του Μάικ Σιζέφσκι αναφορικά με τη βασική πεντάδα άλλαξαν, μετά τα πρώτα φιλικά. Πολύ δυνατή αμυντικά, η σύνθεση με τον Ρόντο στον «άσο», τον Μπίλαπς και τον Ιγκουοντάλα στα «φτερά», τον Ντουράντ «τεσσάρι» και μοναδικό ψηλό τον Τσάντλερ είχε ωστόσο μεγάλο πρόβλημα στην επίθεση, ειδικά στο ξεκίνημα των αγώνων. Ενδεικτικά, στον αγώνα με την Κίνα οι πέντε προαναφερθέντες σκόραραν μόλις σε τρεις από τις πρώτες τους εννέα επιθέσεις, κόντρα στη Γαλλία στις 5 από τις 17 και με αντίπαλο τη Λιθουανία είχαν 4/21. Αντίθετα, κόντρα στην Ισπανία, με Ρόουζ και Όντομ να αντικαθιστούν τους Ρόντο και Τσάντλερ, αντίστοιχα, οι Αμερικανοί σκόραραν στις 7 εκ των πρώτων 12 επιθέσεών τους, δείχνοντας σαφή βελτίωση στον τομέα αυτό...

Η τελική 12άδα των ΗΠΑ λοιπόν, έχει ως εξής: Γκαρντ οι Μπίλαπς, Κάρι, Ρόουζ, Γκόρντον και Ουέστμπρουκ. Φόργουορντ οι Ντουράντ, Γκέι, Γκρέιντζερ και Ιγκουοντάλα. Σέντερ οι Τσάντλερ, Λαβ και Όντομ.

ΥΓ: Στην προαναγγελία του φιλικού της Τετάρτης ανάμεσα σε ΗΠΑ και Ελλάδα, στο ΟΑΚΑ, ο επίσημος δικτυακός τόπος του ΝΒΑ αναφέρει ότι η ελληνική ομάδα «έδειξε πολύ δυνατή στα φιλικά και είναι ξεκάθαρα ένα από τα φαβορί για την κατάκτηση του χρυσού». Μακάρι... Μακάρι να μην έχουμε ήδη βάλει τα χεράκια μας και βγάλει τα ματάκια μας!

Από τη Λαρίσα στη... Λάρισα!

Οι συστάσεις είναι περιττές, για έναν παίκτη όπως ο Γκέρεμι Ντζιτάπ. Το νέο μεταγραφικό απόκτημα της Λάρισας συνδυάζει την ουσία με το «βαρύ» όνομα και αναμένεται, δικαιολογημένα, να ανεβάσει το επίπεδο της θεσσαλικής ομάδας.

Για όσους τυχόν δεν τον γνωρίζουν, η ΠΑΕ ΑΕΛ φρόντισε να δώσει στη δημοσιότητα, αμέσως μετά την ολοκλήρωση της συμφωνίας, μια ανακοίνωση άκρως... κατατοπιστική: «Η ΠΑΕ ΑΕΛ 1964 ανακοινώνει την απόκτηση του Γκέρεμι. Ο διεθνής Καμερουνέζος μέσος συμφώνησε με τον ομάδα μας και υπέγραψε συμβόλαιο διάρκειας 2 χρόνων.

Με θητεία στα πλέον ανταγωνιστικά ευρωπαϊκά πρωταθλήματα (Πριμέρα Ντιβιζιόν, Πρέμιερσιπ) και σε δύο από τα μεγαλύτερα κλαμπ του κόσμου (Ρεάλ, Τσέλσι) ο 118 φορές διεθνής με την Εθνική ομάδα της χώρας του 32χρονος σούπερ σταρ, αποτελεί ίσως την κορυφαία μεταγραφή στην ιστορία της ΑΕΛ και μια από τις κορυφαίες στον ελλαδικό χώρο.

Γεννημένος στην πόλη Μπαφουσάμ του Καμερούν στις 20 Δεκεμβρίου του 1978 και μεγαλωμένος σε ποδοσφαιρική οικογένεια (ο πατέρας του Σάμουελ υπήρξε ποδοσφαιριστής και βασικό μέλος της Εθνικής τη δεκαετία του '70), o Γκέρεμι Ντζιτάπ Φότσο έκανε τα πρώτα του επαγγελματικά βήματα στην ομάδα της γενέτειράς του, τη Ρασίνγκ, το 1995. Στη μία και μοναδική του χρονιά εκεί, πανηγύρισε την κατάκτηση του Λιγκ Καπ και του Κυπέλλου Καμερούν.

Τον επόμενο χρόνο(1996) μετακόμισε στην Παραγουάη για λογαριασμό της Σέρο Πορτένο (σ.σ. φανατική οπαδός της οποίας τυγχάνει να είναι η «μούσα» του Μουντιάλ, Λαρίσα Ρικέλμε!). Την ίδια περίοδο χρίστηκε διεθνής και λίγους μήνες αργότερα μεταγράφηκε στην Ευρώπη.

Πρώτος του σταθμός ήταν η Τουρκία και πιο συγκεκριμένα η Γκεντσλερμπιρλιγκί, στην οποία κατέγραψε 57 συμμετοχές τη διετία 1997-99.

Οι εντυπωσιακές του εμφανίσεις (που συνοδεύτηκαν και από 9 γκολ) έγιναν το διαβατήριο για τη μεταγραφή του σε έναν από τους κορυφαίους ευρωπαϊκούς συλλόγους, τη Ρεάλ. Στα τρία χρόνια παραμονής του στη Μαδρίτη, ο Γκέρεμι στέφθηκε δις πρωταθλητής Ευρώπης, έχοντας καθοριστική συμμετοχή στην κατάκτηση των αντίστοιχων τίτλων του Τσάμπιονς Λιγκ (2000, 2002), ενώ κέρδισε επίσης το πρωτάθλημα Ισπανίας (2001) και το Σούπερ Καπ (2001).

Τη σεζόν 2002-03 αγωνίστηκε ως δανεικός στη Μίντλεσμπρο και μετά από μια καταπληκτική παρουσία στο «Confederations Cup» με την Εθνική Ανδρών του Καμερούν, η Τσέλσι έδωσε στη Ρεάλ 6,9 εκατομμύρια λίρες για να τον αποκτήσει, τον Ιούλιο του 2003. Στο Στάμφορντ Μπριτζ κατέγραψε 4 επιτυχημένες σεζόν με συνολικά 106 επίσημες εμφανίσεις, έναν τίτλο πρωταθλητή Πρέμιερ Λιγκ (2006) και ένα κερδισμένο «Community Shield» (2005).

Ακολούθησαν δυόμιση χρόνια στο Νιούκαστλ και ένα εξάμηνο (το δεύτερο της περσινής σεζόν 2009-10) στην Τουρκία για λογαριασμό της Ανκαραγκουτσού.

Ο Γκέρεμι είναι διεθνής με όλες τις εθνικές ομάδες του Καμερούν. Με το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα των Ανδρών μετρά 118 επίσημες συμμετοχές και 13 γκολ, παραμένοντας εν ενεργεία μέλος της από το 1996 μέχρι σήμερα. Αγωνίστηκε και στα τρία ματς (στα δύο ως βασικός) του πρόσφατου Παγκοσμίου Κυπέλλου της Νότιας Αφρικής, ενώ με τα «Λιοντάρια» έχει κατακτήσει δύο φορές το Παναφρικανικό (2000, 2002) και ένα χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο (2000)»

Επειδή, λοιπόν, σε τέτοιες περιστάσεις, η εικόνα μιλάει από μόνη της, δείτε τα βίντεο με την υποδοχή του Καμερουνέζου άσου στη Λάρισα, αλλά και με μερικά από τα στιγμιότυπα της καριέρας του...

Φταίει κι ο Χατζηπετρής...

«Φταίμε κι εμείς, ναι, φταίτε κι εσείς, ναι, φταίνει κι οι άλλοι... Φταίμε κι εμείς, ναι, φταίτε κι εσείς, ναι, φταίει κι ο Χατζηπετρής...». Το θυμάστε το τραγουδάκι αυτό του Λουκιανού Κηλαηδόνη; Παλιό, αγαπημένο και νοσταλγικό, μας γυρίζει σε άλλες εποχές... Όπως επίσης και το γαϊτανάκι, ένα παιχνίδι που εμείς δεν παίξαμε ποτέ, αλλά οι δικοί μας όλο και κάτι μας έχουν πει...

Η διοίκηση του ΟΑΚΑ και η εταιρεία «Green Scape», που έχει αναλάβει τη συντήρηση του χλοοτάπητα, φαίνεται πως γνωρίζουν πολύ καλά και το τραγουδάκι και το γαϊτανάκι... Από την έριδά τους τις τελευταίες ημέρες και από τη συνήθεια να πετάει ο ένας στον άλλο το... μπαλάκι των ευθυνών, συμπεράσματα πολλά δεν μπορούν να βγουν... Είναι αλήθεια δε, ότι η αδράνεια της Πολιτείας, και στην περίπτωση αυτή, δεν βοηθάει... Για δημόσιο χρήμα μιλάμε, άλλωστε, οπότε δεν δικαιολογείται αυτή η σιωπή...

Αλλά πες ότι και αυτό -την Πολιτεία να σφυρίζει αδιάφορα, δηλαδή- το περιμέναμε και δεν μας ξενίζει. Οι δύο ομάδες -Παναθηναϊκός και ΑΕΚ- που πλήττονται άμεσα αυτήν την στιγμή από την κατάσταση του χλοοτάπητα στο ΟΑΚΑ, μπορεί ευθύνη να μην φέρουν, αλλά ένας άνθρωπός τους, που να γνωρίζει αυτό το... χάλι, δεν υπήρχε κάπου εκεί κοντά, πριν γίνει το φιλικό του «τριφυλλιού» με την Τζένοα το βράδυ της Κυριακής και η εικόνα μάς κάνει και πάλι ρεζίλι στο εξωτερικό; Ένας άνθρωπος ρε παιδιά, να δει το χορτάρι και να πει το αυτονόητο: «δεν γίνεται να παίξεις μπάλα εκεί, κινδυνεύεις να σκοτωθείς. Ματαιώστε το φιλικό με την Τζένοα, γιατί θα γίνουμε ρόμπες». Τίποτα, κανείς; Έπρεπε να στείλουν τους Ερασιτέχνες της ΑΕΚ εκεί, για να το διαπιστώσουν;

Και άντε και την βρήκαμε τη λύση... Πάει ο Παναθηναϊκός στη Λεωφόρο για το ματς με την Ξάνθη, πάει κι ΑΕΚ -με τα... χίλια ζόρια- να παίξει στη Νέα Σμύρνη με την Νταντί. Τους Σκωτσέζους, που φωνάζουν για τις αλλαγές που υποχρεώθηκαν να κάνουν στο δικό τους γήπεδο εν όψει της αναμέτρησης με την «Ένωση» και για τα «δύο μέτρα και δύο σταθμά» της UEFA, τους ακούει κανείς; Και, για να το πάμε και ένα βήμα παραπέρα... Στις 3 Σεπτεμβρίου οι U2 θα δώσουν συναυλία στο ΟΑΚΑ. Υπάρχει κανείς, που να μπορεί αρμοδίως να εγγυηθεί, ότι το χορτάρι δεν θα γίνει εκ νέου... χωράφι; Υπάρχει κανείς, που να μπορεί να εγγυηθεί ότι, αμέσως μετά, Παναθηναϊκός και ΑΕΚ θα μπορούν να επιστρέψουν εκεί; Ή θα έχουμε πάλι... γλέντια;

Πρωταθλητισμός του κ...

Υπάρχουν 1.000+1 λόγοι, για τους οποίους, λειτουργώντας ως φίλαθλος της ΑΕΚ, δεν θα ήθελα να δω τον Ισμαέλ Μπλάνκο να φοράει τη φανέλα του Παναθηναϊκού (το αυτό ισχύει και για τον Ολυμπιακό, εξηγούμαι...).

Θα μπορούσα να τους απαριθμήσω έναν-έναν, αλλά δεν έχει νόημα, γιατί αυτός ακριβώς ο... +1 λόγος είναι και ο πιο σημαντικός, είτε είσαι οπαδός της «Ένωσης» είτε ουδέτερος και, συνεπώς, πιο αντικειμενικός.

Ας πούμε ότι η πρόταση είναι ικανοποιητική, οικονομικά και αγωνιστικά (που, για μένα τουλάχιστον, δεν είναι). Πώς είναι όμως δυνατόν, όταν διατυμπανίζεις προς κάθε κατεύθυνση ότι ο στόχος σου είναι η κατάκτηση του πρωταθλήματος -για να μην πω του νταμπλ και γελάει ο κόσμος-, να σκέφτεσαι, έστω, το ενδεχόμενο να ενισχύσεις τον έναν από τους δύο βασικούς σου αντιπάλους; Με απλά λόγια: ο Παναθηναϊκός έχασε τον -τραυματία- Σισέ για δύο εβδομάδες. Με την Ξάνθη λογικά δεν θα τον χρειαστεί, για να «καθαρίσει», αλλά τη δεύτερη αγωνιστική παίζει στο «Βικελίδης» και εκεί η απουσία του, λογικά, θα φανεί. Μπορεί και να τον ξαναχάσει μέσα στη σεζόν, και πάλι λόγω τραυματισμού, εξαιτίας καρτών κ.τ.λ. «Plan B», ειδικά μετά την απώλεια του Νέμεθ, δεν φαίνεται να υπάρχει αυτήν την στιγμή στον ορίζοντα, εκτός από τον Αργεντινό αρχισκόρερ της ΑΕΚ.

Υπάρχει, λοιπόν, ένα δεδομένο κενό, μια αδυναμία, ένα «τρωτό» σημείο στον -υπερπλήρη, κατά τα άλλα- Παναθηναϊκό. Και εσύ, ως ΑΕΚ, ως ισότιμη ανταγωνίστρια και διεκδικήτρια του τίτλου, όπως τουλάχιστον θέλεις να εμφανίζεσαι, αντί να σκέφτεσαι πως θα «χτυπήσεις» τον αντίπαλο στο σημείο αυτό, αναζητάς τρόπους να του... λύσεις το πρόβλημα; Και μετά ισχυρίζεσαι ότι φέτος θα κάνεις πρωταθλητισμό; Πόσο λογικό μπορεί να είναι αυτό;

ΥΓ: Διάβαζα σήμερα ότι τραυματίστηκε ο Δέλλας και χάνει τη ρεβάνς με την Νταντί Γιουνάιτεντ. Δεν αμφιβάλλω, μάλιστα, ότι ο «Κολοσσός», με δεδομένο ότι τα χρόνια βαραίνουν την πλάτη του τώρα πια, μπορεί να χάσει και άλλα παιχνίδια μέσα στη σεζόν, ενδεχομένως και λόγω καρτών. Μαϊστόροβιτς δεν υπάρχει πια (τα είπαμε αυτά σε προηγούμενο post), οπότε ποιοι σου μένουν; Γκέντσογλου (καλός, αλλά λίγος), Μανωλάς (μπορεί να φτάσει το θείο του, αλλά έχει δρόμο ακόμα) και Γιάχιτς (εδώ γελάμε). Μήπως, κε. Αδαμίδη, να προτείνατε στον Παναθηναϊκό μια ανταλλαγή του Μπλάνκο με τον Βύντρα π.χ. ή με τον Μπουμσόνγκ και να είναι όλοι ευχαριστημένοι (λέμε τώρα), επειδή κάλυψαν τα κενά τους; Αυτοί, δηλαδή, που σας δίνουν για τον Μπλάνκο τους Κλέιτον και Μάντζιο, πιο έξυπνοι είναι;

Με μια συνομωσία ξεχνιέμαι...

Πέντε ημέρες μετά τα έκτροπα εντός αγωνιστικού χώρου στην αναμέτρηση της Ελλάδας με τη Σερβία για το τουρνουά «Ακρόπολις». Ο «κουρνιαχτός» δείχνει να έχει καταλαγιάσει και η Εθνική ετοιμάζεται να υποδεχθεί τις ΗΠΑ στο -από κάθε άποψη- «λαμπερό» φιλικό της Τετάρτης, τελευταίο και για τις δύο ομάδες, πριν το ταξίδι στην Τουρκία για το Μουντομπάσκετ, που ξεκινάει το Σάββατο.

Έχουμε ακούσει και διαβάσει πολλά τις τελευταίες ημέρες. Δικαιολογίες, απόψεις, επιχειρήματα, ετεροχρονισμένες «συγγνώμες», δεσμεύσεις για πάταξη της βίας στα γήπεδα, απειλές... Δεν χρειάζεται να τα επαναλάβουμε. Κούρασαν και κουράζουν.

Το νέο «φρούτο» όμως, που ακούγεται από χθες, αποκαλείται «συνομωσία». Τι σημαίνει αυτό; Στην πράξη, για να αφήσουμε κατά μέρος τη θεωρία, ότι οι Έλληνες κατηγορούν τους Σέρβους, οι Σέρβοι τους Έλληνες και όλοι μαζί τους... Ισπανούς, που φέρονται να πιέζουν τη FIBA να επιβάλει ποινές αποκλεισμού, προκειμένου οι δύο ομάδες να παρουσιαστούν αποδυναμωμένες στο Μουντομπάσκετ.

Έτσι είναι, αν έτσι νομίζετε... Στο πανηγύρι των τρελών, άλλωστε, η θεωρία αυτή έχει μια λογική: χωρίς τον Πάου Γκασόλ στη σύνθεσή τους, οι Ισπανοί είναι αποδυναμωμένοι και φοβούνται εξίσου εμάς και τους Σέρβους, οπότε και ζητούν να «πέσουν κεφάλια» εδώ και τώρα! Μην σας πω μάλιστα, ότι οι Ισπανοί έχουν φροντίσει να «στήσουν» και νέα επεισόδια αύριο στο ΟΑΚΑ, προκειμένου να τιμωρηθούν και οι Αμερικανοί...

Προφανώς, η πραγματικότητα των τελευταίων ετών, που αποδεικνύει περίτρανα ότι, όπου μας βρουν οι Ισπανοί και μας και τους Σέρβους (αλλά κυρίως εμάς), μας ρίχνουν κι από μια... ξεγυρισμένη «σφαλιάρα» -για να μην το πω πιο «χυδαία»-, δεν έχει καμία σημασία...

ΥΓ: Ούτε στην εκδήλωση της ΕΟΚ για την ανανέωση της συνεργασίας με την Eurobank προέκυψε κάποια είδηση ή κάποια επίσημη τοποθέτηση της Ομοσπονδίας για την «επόμενη μέρα» των επεισοδίων... Μόνο «ανεπίσημη δυσφορία» για τη FIBA και... σιγή ιχθύος. «Αρμόδιοι», σου λέει μετά...

ΥΓ2: Ένας άνθρωπος με την ικανότητα να χειρίζεται όμορφα και έξυπνα το γραπτό λόγο, έχει συχνά και τη δύναμη να σε κάνει να στρέψεις τα μάτια σου από την αλήθεια... Εκτός και αν ψάχνεις λίγο περισσότερο το νόημα ανάμεσα στις λέξεις και δεν σου αρέσει να τρως «κουτόχορτο» (αυτό, by the way, είναι και το «κοινό» που είχα στο μυαλό μου, όταν έφτιαχνα τούτο εδώ το μπλογκ: όλοι όσοι δεν τρώνε «κουτόχορτο» και μασημένη τροφή και γουστάρουν να το «ψάχνουν» λίγο περισσότερο...). Όταν, λοιπόν, υποστηρίζεις ότι το θετικό στοιχείο που προέκυψε από τα γεγονότα του ΟΑΚΑ, είναι η διαπίστωση ότι η ομάδα είναι κυριολεκτικά «μια γροθιά», καθώς οι παίκτες που ενεπλάκησαν στην «κλωτσοπατινάδα», το έπραξαν, για να προστατεύσουν τους συμπαίκτες τους, τότε μάλλον παραβλέπεις -ή, τεχνηέντως, αποκρύπτεις- το γεγονός ότι στη φασαρία ενεπλάκησαν μόλις τρεις (Φώτσης, Σχορτσανίτης και Τσαρτσαρής, ο ρόλος του Μπουρούση ήταν εντελώς διαφορετικός) παίκτες της Εθνικής. Μετρώντας και ξαναμετρώντας, μου λείπουν άλλοι εννιά... Συνεπώς, πώς γίνεται να λέμε ότι όλη η ομάδα είναι «μια γροθιά»; Μπορεί να είναι κι έτσι, αλλά για σχετικά επιχειρήματα θα πρέπει μάλλον να ψάξουμε αλλού...

Θέλει, αλλά δεν μπορεί...

Η πρόσληψη του Ρόι Χόγκτσον στην τεχνική ηγεσία, η παραμονή του Στίβεν Τζέραρντ και του Φερνάντο Τόρες (τώρα αυτό καλό είναι;) και οι ποιοτικές προσθήκες των Πόουλσεν, Τζο Κόουλ και Γιοβάνοβιτς, έκαναν πολλούς -συμπεριλαμβανομένου και εμού- να πιστέψουν ότι η Λίβερπουλ μπορεί, μετά την περσινή απογοητευτική σεζόν και την έβδομη θέση, να ορθώσει το ανάστημά της και να επιστρέψει στο δρόμο των επιτυχιών.

Αυτό που, εγώ τουλάχιστον, ξέχασα, όταν δήλωνα αισιόδοξος για την πορεία της ομάδας τη φετινή χρονιά, είναι αυτή η... καταραμένη νοοτροπία που έχει αποκτήσει τα τελευταία χρόνια. Ζώντας στη «σκιά» της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, της Τσέλσι, της Άρσεναλ και, πέρυσι, και της Τότεναμ, ο σύλλογος του «Άνφιλντ» συνήθισε όχι μόνο να είναι δεύτερος, αλλά και... τρίτος και τέταρτος, πολύ συχνά. Και αυτό δεν έχει να κάνει με βαθμολογικές κατατάξεις, αλλά, κυρίως, με το έλλειμμα αυτοπεποίθησης που έχει «μπολιάσει» τους «reds» και αποτελεί το πιο σημαντικό εμπόδιο στην προσπάθεια να βγει η ομάδα από το τέλμα... Το θέμα είναι πρωτίστως ψυχολογικό και δευτερευόντως αγωνιστικό και, αν δεν βρεθεί λύση σύντομα, η Λίβερπουλ θα τεθεί εκ νέου εκτός μάχης από νωρίς και θα μείνει να περιμένει το... θείο από την Κίνα...

Αφορμή για τα παραπάνω, το χθεσινό 3-0 της Μάντσεστερ Σίτι επί της Λίβερπουλ. Ήττα με κάτω τα χέρια, από μια ομάδα που επίσης ψάχνει να βρει την ταυτότητά της, αλλά, τουλάχιστον, δείχνει να έχει αυτήν την στιγμή περισσότερες πιθανότητες από τη Λίβερπουλ, προκειμένου να αντιστρέψει το ρου του ποταμού...

Δείτε το βίντεο με τα γκολ της αναμέτρησης Μάντσεστερ Σίτι-Λίβερπουλ:

«Γκέλαρε» νωρίς...

Την ώρα που η Τσέλσι μοιράζει «εξάρες», μετρώντας 12-0 τέρματα σε δύο αγωνιστικές, η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ δείχνει να μπήκε στη φετινή σεζόν με το πόδι στο... φρένο. Η Φούλαμ ήταν η πρώτη ομάδα που «έκοψε» βαθμούς από τους «μπέμπηδες», υποχρεώνοντάς τους σε ισοπαλία 2-2.

Σίγουρα, είναι πολύ νωρίς για συμπεράσματα και η «κούρσα» είναι μεγάλη, ωστόσο η έλλειψη -πολλών και ποιοτικών- εναλλακτικών λύσεων στην ομάδα του σερ Άλεξ Φέργκιουσον είχε διαφανεί από πέρυσι και, στο τέλος της σεζόν, κόστισε πάρα πολύ στο συγκρότημα του Σκωτσέζου τεχνικού. Και είναι δύσκολο οι «γερόλυκοι» Σκόουλς και Γκιγκς, όσο συνεπείς και σταθεροί κι αν παραμένουν, να συνεχίσουν να βγάζουν τα... κάστανα από τη φωτιά, παρέα φυσικά με τον -υγιή- Ρούνεϊ, αλλά χωρίς άλλη ουσιαστική συμπαράσταση. Ένας Ερνάντες δεν φτάνει...

Δείτε τα γκολ της αναμέτρησης της Φούλαμ με τη Γιουνάιτεντ:

«Ιδρώνουν», αλλά νικάνε...

Έχω γράψει πολλά για την Εθνική ομάδα των ΗΠΑ τις προηγούμενες ημέρες. Επιχείρησα μία παρουσίαση του «προφίλ» του καθενός εκ των 13 παικτών της, μαζί με μια εκτίμηση για τα δυνατά και τα αδύνατά της σημεία, και προσπαθώ να σχηματίζω άποψη για τις ικανότητες της ομάδας μέσα από τα διάφορα φιλικά που δίνει. Χθες, μετά τις νίκες τους επί της Γαλλίας και της Λιθουανίας, οι Αμερικανοί έπαιξαν το δυνατότερο φιλικό τους μέχρι τώρα, κόντρα στην παγκόσμια πρωταθλήτρια Ισπανία, και μάλιστα επί ισπανικού εδάφους (Μαδρίτη). Παρ' όλα αυτά, τα κατάφεραν.

Παρά την αμφισβήτηση, το γεμάτο «τρύπες» ρόστερ και την ανομοιογένεια που ακόμα τους διακρίνει, πήραν μια νίκη γοήτρου, που θα τους τονώσει το ηθικό, κόντρα στους παγκόσμιους πρωταθλητές. Και αυτό κάτι λέει, κάτι δείχνει... Γνωρίζοντας ότι βρίσκονται τουλάχιστον ένα επίπεδο πιο χαμηλά από την Εθνική ΗΠΑ που κέρδισε το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου, οι Αμερικανοί έχουν συσπειρωθεί, αναζητούν πρώτα την ουσία και μετά το θέαμα και μαθαίνουν τον τρόπο να φτάνουν στη νίκη, ακόμα και αποποιούμενοι τις βασικές μπασκετικές τους αρχές. Και αυτό, στην πράξη, σημαίνει ότι κανείς δεν μπορεί να τους αγνοήσει στο Μουντομπάσκετ, όταν η μπάλα θα «καίει»... Δεν τρομάζουν, αλλά «δαγκώνουν». Δεν είναι το πρώτο φαβορί, αλλά δεν μπορούν και να υποτιμηθούν...

Όλοι περίμεναν ένα ντέρμπι -και αυτό έγινε. Οι παίκτες του Μάικ Σιζέφσκι προηγήθηκαν συχνά με διψήφιες διαφορές, είδαν τους Ίβηρες να αντεπιτίθενται, με ηγέτη τον Ναβάρο, και να παίρνουν το προβάδισμα, αλλά κατάφεραν να φτάσουν σε μια δίκαιη νίκη, 86-85, χάρη στην ψυχραιμία του Ντέρικ Ρόουζ από τη γραμμή των ελευθέρων βολών και στην ηγετική παρουσία του Κέβιν Ντουράντ σε άμυνα και επίθεση. Ο άσος των Οκλαχόμα Σίτι Θάντερ πέτυχε 25 πόντους και έδειξε, με την εν γένει παρουσία του, ότι μπορεί να γίνει ο «go-to-guy» που αναζητά ο «κόουτς Κ».

Δείτε το βίντεο από την αναμέτρηση των ΗΠΑ με την Ισπανία:

Σ-έξι football!

Της «εξάρας» το... κάγκελο στη 2η αγωνιστική της Premier League. Μετά το 6-0 της Άρσεναλ επί της Μπλάκπουλ και της Τσέλσι επί της Γουίγκαν, το καλό... τρίτωσε το απόγευμα της Κυριακής, με τη Νιούκαστλ να υποδέχεται την Άστον Βίλα στο «Σεντ Τζέιμς Πάρκ» και να αποδεικνύεται κάθε άλλο παρά μια... φιλόξενη «οικοδέσποινα», καθώς «φιλοδώρησε» την αντίπαλό της με έξι γκολ!

Οι «νεοφώτιστοι» πέτυχαν έτσι την πρώτη τους νίκη στο πρωτάθλημα, δείχνοντας ότι, αυτήν τη φορά, ήρθαν για να μείνουν... Αντίθετα, η Άστον Βίλα των μηδενικών μεταγραφών, της παραίτησης του Μάρτιν Ο' Νιλ και της μετακίνησης του Τζέιμς Μίλνερ στη Μάντσεστερ Σίτι, θα έχει μια μάλλον δύσκολη χρονιά... Οι «χωριάτες» στάθηκαν άτυχοι πάντως, όταν ο Τζον Κάριου έχασε πέναλτι στο 10ο λεπτό και, δύο λεπτά αργότερα, άρχισε η «καταιγίδα»...

Δείτε το βίντεο της αναμέτρησης της Νιούκαστλ με την Άστον Βίλα:

Τον νίκησε μόνο ο θάνατος...

Θλίψη σκόρπισε στον κόσμο του ποδοσφαίρου η είδηση του θανάτου του ιστορικού τεχνικού του Παναθηναϊκού, Στέφαν Μπόμπεκ, ο οποίος άφησε την τελευταία του πνοή στα 87 του χρόνια.

Ο Σέρβος τεχνικός έγραψε με «χρυσά» γράμματα το όνομά του στην ιστορία του Παναθηναϊκού και του ελληνικού ποδοσφαίρου, καθώς οδήγησε αήττητους τους «πράσινους» στην κατάκτηση του πρωταθλήματος το 1964.

Ο Μπόμπεκ θεωρήθηκε ο αναμορφωτής του ελληνικού ποδοσφαίρου, καθώς καθιέρωσε το σύστημα 4-3-3, αντί του 4-2-4 που έπαιζαν έως τότε όλες οι ομάδες, και κατέκτησε το πρωτάθλημα της σεζόν 1963-64 αήττητος (24 νίκες, 6 ισοπαλίες), επίτευγμα μοναδικό στα ελληνικά δεδομένα και ακατάρριπτο ακόμα και στις μέρες μας...

Με χαρακτηριστική άνεση ο Παναθηναϊκός του Μπόμπεκ στέφθηκε πρωταθλητής και την επόμενη σεζόν, έχοντας μόλις μία ήττα στο παθητικό του, ενώ κατέκτησε και το Κύπελλο το 1967, στο φινάλε της θητείας του Σέρβου τεχνικού στον πάγκο του «τριφυλλιού».

Την περίοδο 1969-70 ο Μπόμπεκ κάθισε στον πάγκο του Ολυμπιακού, αλλά είδε το «μαθητή» του, Λάκη Πετρόπουλο, να κατακτά το πρωτάθλημα και ο ίδιος δεν κατάφερε να ολοκληρώσει τη σεζόν.

Η επιστροφή του, και πάλι στο «τριφύλλι», πραγματοποιήθηκε την περίοδο 1974-1975, για να ολοκληρωθεί την αμέσως επόμενη χρονιά.

Εκτός από σπουδαίος προπονητής, ο Μπόμπεκ υπήρξε και μεγάλος παίκτης. Οι αριθμοί που συνοδεύουν την καριέρα του προκαλούν δέος, καθώς σκόραρε 121 φορές σε 198 εμφανίσεις με την Παρτιζάν και 38 φορές σε 63 διεθνή παιχνίδια με την ενιαία Γιουγκοσλαβία (πρώτος σκόρερ όλων των εποχών).

Πελατειακή σχέση...

«Με το δεξί» μπήκε η Ίντερ του Ράφα Μπενίτεθ στη νέα σεζόν, δείχνοντας να συνεχίζει ακριβώς από εκεί που σταμάτησε ο Ζοζέ Μουρίνιο. Οι «νερατζούρι» κατέκτησαν το Σούπερ Καπ της Ιταλίας, καθώς επιβλήθηκαν της Ρόμα, στον -μονό- τελικό, που διεξήχθη στο «Τζουζέπε Μεάτσα», με 3-1.

Μεγάλος πρωταγωνιστής της αναμέτρησης ο Σαμουέλ Ετό, που σκόραρε στο 70ό και το 80ό λεπτό, χαρίζοντας τη νίκη και τον τίτλο στην ομάδα του Μιλάνου. Οι Ρωμαίοι είχαν προηγηθεί με γκολ του Ρίισε στο 21ο λεπτό, ενώ για την Ίντερ ισοφάρισε ο Πάντεφ στο 42ο.

Δείτε το βίντεο της αναμέτρησης Ίντερ-Ρόμα:

Ο νέος είναι... ωραίος, αλλά ο παλιός λέγεται... Μέσι

Τον πρώτο της τίτλο για τη νέα σεζόν πανηγύρισε η Μπαρτσελόνα το βράδυ του Σαββάτου. Οι παίκτες του Πεπ Γκουαρντιόλα έφτασαν στην κατάκτηση του Σούπερ Καπ της Ισπανίας, καθώς επικράτησαν της Σεβίλλης με 4-0 μέσα στο «Καμπ Νου», ανατρέποντας το εις βάρος τους 1-3 του πρώτου τελικού, στο «Σάντσεθ Πιθχουάν».

Και αν τα περισσότερα βλέμματα, πριν από την έναρξη του αγώνα, ήταν στραμμένα στο νέο μεταγραφικό απόκτημα των Καταλανών, τον Νταβίντ Βίγια, την παράσταση ωστόσο «έκλεψε» ο... συνήθης ύποπτος Λιονέλ Μέσι, που πέτυχε χατ-τρικ, οδηγώντας τους «μπλαουγκράνα» στην κατάκτηση του τροπαίου.

Δείτε το βίντεο από την αναμέτρηση της Μπαρτσελόνα με τη Σεβίλλη:

«Aγκομαχούν» οι ΗΠΑ

Δεύτερο φιλικό της Εθνικής ομάδας των ΗΠΑ εν όψει του Μουντομπάσκετ της Τουρκίας, δεύτερη νίκη. Μετά το 86-55 επί της Γαλλίας, το συγκρότημα του Μάικ Σιζέφσκι επιβλήθηκε της Λιθουανίας με 77-61, πολύ πιο δύσκολα απ' ό,τι «μαρτυράει» το τελικό σκορ.

Οι Αμερικανοί είχαν συνολικά 27/58 σουτ, ενώ ξεκίνησαν με 3/21 (και έξι λάθη). Το παιχνίδι κρίθηκε στην 3η περίοδο, όταν «έτρεξαν» ένα σερί 17-0, με πρωταγωνιστές τον Ράσελ Ουέστμπρουκ των Οκλαχόμα Σίτι Θάντερ και τον Έρικ Γκόρντον των Λος Άντζελες Κλίπερς.

Πρώτος σκόρερ για τις ΗΠΑ ήταν ο Κέβιν Ντουράντ με 15 πόντους, ενώ ο Λίνας Κλέιζα -πρώην παίκτης του Ολυμπιακού και νυν των Τορόντο Ράπτορς- είχε 12 πόντους για τους Λιθουανούς.

Ερωτηθείς δε, «τι πρέπει να βελτιώσουν οι ΗΠΑ εν όψει Μουντομπάσκετ», ο Μάικ Σιζέφσκι απάντησε μετά το τέλος του αγώνα: «Τα πάντα». Τυχαίο; Δεν νομίζω...

Δείτε το βίντεο από την αναμέτρηση των ΗΠΑ με τη Λιθουανία στη Μαδρίτη:

Λονδρέζοι «τρομοκράτες»!

Συνηθίσαμε εδώ και πολλά χρόνια να θεωρούμε την Premier League και την Primera Division ως τα δύο καλύτερα πρωταθλήματα στον κόσμο. Επιχειρηματολογώντας σχετικά, η μεγαλύτερη απόδειξη της αλήθειας αυτής, ιδιαίτερα για την Αγγλία, ήταν ο ισχυρός ανταγωνισμός στις υψηλές θέσεις της βαθμολογίας, καθώς και το αμφίρροπο κάθε αναμέτρησης, στην οποία ανά πάσα στιγμή ο «Δαβίδ» μπορούσε να επικρατήσει του «Γολιάθ»...

Το χθεσινό 6-0 της Άρσεναλ επί της Μπλάκπουλ, που θα μπορούσε να είναι πολύ μεγαλύτερο, καθώς επίσης και η δεύτερη «εξάρα» της Τσέλσι στο πρωτάθλημα, μετά από αυτήν στην πρεμιέρα με τη Γουέστ Μπρομ, με «θύμα» την -απογοητευτική- Γουίγκαν αυτή τη φορά και μάλιστα, μέσα στο «JJB», αποδεικνύουν ότι, σταδιακά, η «ψαλίδα» μεταξύ «μεγάλων» και «μικρών» τείνει να ανοίγει και όχι να κλείνει. Σαφώς και θα υπάρξουν εκπλήξεις, απρόοπτα και συγκινήσεις στην Premier League και τη φετινή σεζόν, αλλά, όπως εκτιμώ, θα είναι λιγότερες από κάθε άλλη χρονιά...

Δείτε το βίντεο από την «εξάρα» της Άρσεναλ στη νεοφώτιστη Μπλάκπουλ...



... και το βίντεο με τα έξι γκολ της Τσέλσι επί της Γουίγκαν:

Ο δικός του Σισέ...

Ο κύβος ερρίφθη! Μετά τις αποχωρήσεις των Ματ Ντάρμπισαϊρ και Λουίς Ντιόγκο, καθώς και την απόκτηση των Νταβίντ Φουστέρ και Κρίστιαν Νέμεθ, ο Ολυμπιακός προχώρησε στη μεταγραφή του Μάρκο Πάντελιτς, που θα αγωνίζεται στην ομάδα του Πειραιά για τα επόμενα δύο χρόνια, ολοκληρώνοντας το «παζλ» της επιθετικής γραμμής.

Ποιος είναι όμως ο νεοαποκτηθείς άσος του Ολυμπιακού; Ως παίκτης, ο 32χρονος επιθετικός ξεχωρίζει για τις κινήσεις και τις τοποθετήσεις του μέσα στην περιοχή, ενώ η υψηλή τεχνική του, του επιτρέπει να παίζει τόσο με πρόσωπο όσο και με πλάτη προς το τέρμα, για να δανειστούμε έναν μπασκετικό όρο. Ικανότατος ντριμπλέρ, δεν έχει πρόβλημα να παίξει και εκτός περιοχής, δημιουργώντας φάσεις για τους συμπαίκτες του. Στα αρνητικά του στοιχεία συγκαταλέγονται η αστάθεια στην απόδοσή του, ο -κακώς εννοούμενος- εγωισμός και το γεγονός ότι θεωρείται αρκετά αργός στις κινήσεις του, ενώ με το μαρκάρισμα του εκάστοτε προσωπικού του αντιπάλου έχει προφανώς «τσακωθεί»...

Οι φίλοι του Ολυμπιακού βλέπουν στο πρόσωπο του 32χρονου άσου (1,83μ., 80 κιλά) το δικό τους... Σισέ ή, αν προτιμάτε, το διάδοχο του Ντάρκο Κοβάσεβιτς. Δίχως να έχει το «φονικό» ένστικτο του πρώτου και τις ικανότητες του δεύτερου στο ψηλό παιχνίδι, ο πρώην παίκτης του Άγιαξ θεωρείται εξαιρετικά ικανός τόσο στο τελείωμα των φάσεων όσο και στο ψηλό παιχνίδι, αν και στο Διαδίκτυο κυκλοφορούν πολλά βίντεο, στα οποία εμφανίζεται να χάνει σίγουρα γκολ... Αυτό που δεν μπορεί να αμφισβητήσει κανείς, ωστόσο, είναι το γεγονός ότι βρίσκεται πάντα μέσα στις φάσεις και «μυρίζεται» το γκολ. Προέρχεται, άλλωστε, από μια εξαιρετικά παραγωγική σεζόν με τη φανέλα του «Αίαντα», μετρώντας 45 συμμετοχές σε όλες τις διοργανώσεις και συνολικά 24 γκολ. Με την Εθνική Σερβίας δε, μετράει 35 εμφανίσεις και 7 γκολ.

Ως χαρακτήρας θεωρείται αμφιλεγόμενος και εγωιστής, ενώ το οικογενειακό του περιβάλλον δεν δείχνει να αποτελεί και τον... ιδανικό συμβουλάτορα. Στον Ολυμπιακό του Βαγγέλη Μαρινάκη και του Ερνέστο Βαλβέρδε, ωστόσο, θα συνειδητοποιήσει μάλλον γρήγορα ότι δεν χωρούν βεντετισμοί...

Το «who is who» του Μάρκο Πάντελιτς

Ο Μάρκο Πάντελιτς ξεκίνησε την καριέρα του από τις ακαδημίες του Ερυθρού Αστέρα, ενώ σε ηλικία μόλις 17 ετών ήρθε στην Ελλάδα και αγωνίστηκε για δυο σεζόν στον Ηρακλή (1995-97), σημειώνοντας 4 γκολ σε 8 ματς. Στη συνέχεια πήρε μεταγραφή για την Παρί Σεν Ζερμέν, αλλά αγωνίστηκε μόλις σε 3 παιχνίδια της ομάδας. Τη σεζόν 1998-99 έπαιξε ως δανεικός στην ομάδα της Λοζάνης, πετυχαίνοντας 14 γκολ σε 21 αγώνες.

Την επόμενη χρονιά (1999-2000) βρέθηκε στην Primera Division για λογαριασμό της Θέλτα, δίχως ωστόσο να πάρει ούτε ένα λεπτό αγωνιστικής συμμετοχής. Το 2000-01 αγωνίστηκε με τη μορφή δανεισμού στην Αυστρία με την Στουρμ Γκρατς (3 συμμετοχές/0 γκολ) και στην Ελβετία με την Ίβερντον Σπορτ (8/3). Το 2002 επέστρεψε στο Βελιγράδι για λογαριασμό της Όμπιλιτς (12/5) ενώ τη σεζόν 2002-03 αγωνίστηκε στη Σμεντέρεβο, πετυχαίνοντας 13 γκολ σε 31 ματς.

Σε ηλικία 26 ετών επέστρεψε στον Ερυθρό Αστέρα για δύο σεζόν (2003-05), καταγράφοντας στο ενεργητικό του 44 συμμετοχές και 26 γκολ. Το 2005 «μετακόμισε» στο Βερολίνο για λογαριασμό της Χέρτα, με τη φανέλα της οποίας πέτυχε 45 γκολ σε 114 ματς. Τη σεζόν που ολοκληρώθηκε (2009-10) αγωνίστηκε στον Άγιαξ, όπου πέτυχε 16 γκολ σε 25 συμμετοχές στο ολλανδικό πρωτάθλημα.

Η «μεμονωμένη» περίπτωση Φανσέκας

Κάτι είναι σάπιο εις το βασίλειο της Δανιμαρκίας, έγραφα στην ακόλουθη ανάρτηση, στις 13 Αυγούστου: http://ballakaialla.blogspot.com/2010/08/blog-post_13.html...

Εκεί, μεταξύ άλλων, αναφερόμουν στην υπόθεση του Άλφα Ντιολό Φανσέκας, γράφοντας τα εξής: Μία ακόμη περίπτωση που αξίζει να απασχολήσει την αθλητική μας επικαιρότητα και να εξεταστεί σε βάθος είναι αυτή του Άλφα Ντιολό Φανσέκας. Ο 18χρονος σέντερ από τη Γουινέα, αν δεν απατώμαι, απέκτησε με... μυστικές και διακριτικές, όπως διαβάζουμε, κινήσεις, ελληνικό διαβατήριο, αν και δεν υπάρχει κάποιο στοιχείο που να αποδεικνύει ακράδαντα ότι έχει κάποια σχέση με την Ελλάδα. Αγωνίστηκε μάλιστα με την Εθνική Εφήβων στο πρόσφατο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, μολονότι, για κάποιο λόγο που ακόμα δεν έχω καταλάβει, το όνομά του δεν συμπεριλαμβανόταν καν στη 12άδα της Εθνικής που παρουσίαζαν τα εγχώρια και εξειδικευμένα στο μπάσκετ ΜΜΕ, ακόμα και λίγες μέρες πριν από την έναρξη της διοργάνωσης! Να πρόκειται, άραγε, για μια νέα περίπτωση Λέντκοβ-Τσακαλίδη; Για να δούμε... Θα ασχοληθεί κανείς με την περίπτωση αυτή, ή οι... μασόνοι του ελληνικού μπάσκετ θα φροντίσουν να ξεχαστεί;

Πριν αλέκτωρ λαλήσαι τρις, το δελτίο ειδήσεων του Alpha στις 7 το βράδυ του Σαββάτου, αναφερόμενο στην υπόθεση των επεισοδίων κατά τη διάρκεια του αγώνα Ελλάδα-Σερβία και φιλοξενώντας δηλώσεις του υφυπουργού Αθλητισμού, Γιώργου Νικητιάδη, ανέφερε ότι ανοίγει ο «φάκελος» ελληνοποιήσεων κάποιων παικτών -και πιο συγκεκριμένα, του Άλφα Ντιολό Φανσέκας! Σύμφωνα με όσα μετέδωσε ο εν λόγω τηλεοπτικός σταθμός, ο νεαρός καλαθοσφαιριστής φέρεται να κατέθεσε παράνομα -πλαστά- έγγραφα στο φάκελο της ελληνοποίησής του και την υπόθεση εξετάζει το υπουργείο Εσωτερικών.

Έχει «ζουμί» η υπόθεση... Για να δούμε, θα έχουμε κι εδώ «κουκούλωμα» ή θα υπάρξουν αποκαλύψεις; Εντύπωση, ωστόσο, μου προκάλεσε το σχόλιο του κ. Νικητιάδη για την υπόθεση. Ο υφυπουργός Αθλητισμού μίλησε πάλι για «μεμονωμένη περίπτωση». Καλά ρε άνθρωπε, την ίδια «καραμέλα» πιπιλίζεις για όλα; Μεμονωμένη περίπτωση το ένα, μεμονωμένη περίπτωση το άλλο... Αφού, καθώς φαίνεται, δεν... ξέρεις (ή κάνεις ότι δεν ξέρεις), γιατί δεν φροντίζεις να ρωτήσεις;