Μάριτς. Βουγιούκας. Καϊμακόγλου. Νίλσεν. Νεστέροβιτς. Φανσέκας, βεβαίως-βεβαίως. Η γραμμή των ψηλών σε Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό γεμίζει σταδιακά, αρχίζοντας να δίνει μια πρώτη εικόνα του ρόστερ εν όψει της νέας σεζόν. Ένα όνομα, ωστόσο, συνεχίζει να λείπει από την παραπάνω λίστα. Αυτό του Σοφοκλή Σχορτσανίτη.
Προερχόμενος από μία σεζόν, κατά την οποία πραγματοποίησε ορισμένες καλές εμφανίσεις και έδειξε να αφομοιώνει καλύτερα το ρόλο του 6ου παίκτη στον Ολυμπιακό, αλλά και έχοντας, μόλις πέρυσι, στο Ευρωμπάσκετ της Πολωνίας, αποδείξει περίτρανα ότι διέρχεται το κατώφλι της αγωνιστικής ωριμότητας, ο «Big Sofo» βρίσκεται αντιμέτωπος με κάτι που ουδόλως, φαντάζομαι, θα περίμενε πριν από λίγο καιρό: όχι μόνο θεωρείται περιττός από τον Ντούσαν Ίβκοβιτς στα σχέδια για το φετινό Ολυμπιακό, όχι μόνο δεν «χωράει» στα πλάνα του Ομπράντοβιτς για το νέο Παναθηναϊκό, αλλά είδε και το όνειρο του ΝΒΑ να εξελίσσεται σε εφιάλτη, μετά από τις -απογοητευτικές, ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας- εμφανίσεις του με τη φανέλα των Λος Άντζελες Κλίπερς στο summer league του Λας Βέγκας.
Εκεί, σε μία χώρα όπως οι ΗΠΑ, όπου οι ψηλοί, δυνατοί, αλτικοί και αθλητικοί παίκτες στις θέσεις 4 και 5 αποτελούν είδος εν αφθονία, ο Σοφοκλής θα πρέπει να διαπίστωσε ότι δεν πληροί ορισμένα βασικά στάνταρ: είναι κοντός, για τα δεδομένα της θέσης 5, αργός, δεν μπορεί να πασάρει καλά, όταν η αντίπαλη άμυνα προσαρμόζεται πάνω του, δεν έχει ποικιλία στο επιθετικό του ρεπερτόριο, δυσκολεύεται να ακολουθήσει τον προσωπικό του αντίπαλο στην άμυνα, παραμένει επιρρεπής στα φάουλ και σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί τον παίκτη-φόβητρο, που αντιμετωπιζόταν με δέος στην Ευρώπη. Ή, για να το θέσω και αλλιώς: όταν οι Αμερικανοί έχουν δει τον πραγματικό Shaq, τι να τους κάνει ο «Baby Shaq»; Κάπως έτσι, οι Λος Άντζελες Κλίπερς και ο νέος τεχνικός τους, Βίνι ντελ Νέγκρο, δείχνουν να μην πιστεύουν πλέον ότι ο Sofo θα τους βοηθήσει σημαντικά και δεν σκοπεύουν να του προτείνουν συμβόλαιο. Ακόμα και αν το κάνουν, όμως, η πρόταση αναμένεται να είναι οικονομικά ασύμφορη για τον Έλληνα διεθνή σέντερ.
Την ώρα λοιπόν, που οι πενιχροί του αριθμοί έλεγαν την πικρή αλήθεια για τη φτωχή του παρουσία στο Λας Βέγκας -όσο και αν κάποιοι, πίσω στα μέρη μας, επέμεναν να ανεβάζουν στο Διαδίκτυο τα βιντεάκια με τις δύο-τρεις τάπες, με τις οποίες φιλοδώρησε τους αντιπάλους του στο summer league, για να μας πείσουν ότι οι εμφανίσεις του ήταν εξαιρετικές και πως οι Αμερικανοί ξετρελάθηκαν μαζί του-, ο Σχορτσανίτης αναγκαζόταν να πάρει το δρόμο της επιστροφής για την Ελλάδα. Για ποια Ελλάδα μιλάμε, όμως; Ο Ολυμπιακός δεν τον θέλει και η διοίκηση των αδερφών Αγγελόπουλων εμφανίζεται «χολωμένη» από τη συμπεριφορά του. Ο «Ντούντα» σχεδιάζει μία frontline με ελαφρούς, δυνατούς και συνεπείς αμυντικούς παίκτες όπως ο Νίλσεν και ο Νεστέροβιτς, που έχουν τη δυνατότητα να σκοράρουν και μακριά από το καλάθι. Ο Παναθηναϊκός, από την άλλη, αφού έπαιξε το επικοινωνιακό του παιχνίδι, που ήθελε την απόκτηση του «Big Sofo» να αποτελεί την «απάντηση» στην απώλεια του Βασίλη Σπανούλη, άρχισε να γεμίζει τη ρακέτα του με παίκτες-εργάτες, όπως ο Καϊμακόγλου και ο Βουγιούκας, με «wannabe» Πέκοβιτς, όπως ο Μάριτς ή ακόμα και με νεαρούς, όπως ο 18χρονος Φανσέκας, με ύψος 2.10μ. και άνοιγμα χεριών στα 227 εκατοστά (!), που ήρθαν να προστεθούν στις «παλιοσειρές» Μπατίστ και Τσαρτσαρή. Έξι παίκτες, δηλαδή, για δύο θέσεις, και ο Σχορτσανίτης δεν χωρά πουθενά…
Τι απομένει, λοιπόν, στον Σοφοκλή; Το «αποκούμπι» του, η Εθνική του Γιόνας Καζλάουσκας, δηλαδή. Ο Λιθουανός τεχνικός έδειξε και πέρυσι, στο Ευρωμπάσκετ της Πολωνίας, ότι έχει τον τρόπο να προσεγγίσει τον Σχορτσανίτη, να τον κάνει ουσιαστικό μέλος της ομάδας, να ετοιμάσει ορισμένα επιθετικά «plays» για εκείνον και τον αναγάγει σε «κολώνα» του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος. Από την άλλη, για να λέμε την απόλυτη αλήθεια, και ο Σχορτσανίτης έδειξε στον προπονητή του ότι μπορεί να ανταποκριθεί σε έναν τέτοιο ρόλο, να σηκώσει το βάρος της ευθύνης και της φανέλας και να δικαιώσει τις προσδοκίες ολόκληρου του ελληνικού μπάσκετ. Μια ενδεχόμενη, λοιπόν, καλή του παρουσία στα γήπεδα της Τουρκίας, θα ανεβάσει πιθανότατα και πάλι τις μετοχές του Σχορτσανίτη στο χρηματιστήριο του παγκόσμιου μπάσκετ και θα μπορέσει να του εξασφαλίσει την επόμενή του δουλειά. Μόνο που αυτή, κατά τα φαινόμενα, θα είναι εκτός Ελλάδας -ενδεχομένως, στην Ισπανία ή την Ιταλία- και, όσο και αν ο Σοφοκλής θα επιμένει να μας πείσει, όπως και κάθε «ξενιτεμένος» Έλληνας αθλητής, ότι πήγε «σε μια καλύτερη ομάδα και σε ένα καλύτερο πρωτάθλημα από το ελληνικό», η καρδούλα του θα το ξέρει ότι η αλήθεια θα είναι αλλιώς…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου