Ο φίλος μου ο Γιώργος ήταν προβληματισμένος σήμερα το πρωί, όταν βρεθήκαμε στην παραλία. «Τι έγινε ρε αγόρι;» του λέω. «Συμβαίνει κάτι;». «Τι να σου πω ρε Βασίλη» μου απαντά. «Μου ήρθαν χθες κάτι λεφτά στο σπίτι, επιστροφή από το ποσό που είχα πληρώσει στο Κτηματολόγιο πριν δύο χρόνια». «Και καλά, αντί να χαίρεσαι που πήρες λεφτά στα χέρια, χωρίς να τα περιμένεις, εσύ έχεις προβληματιστεί;» τον ξαναρωτάω. «Πόσα πήρες πίσω;». Η απάντησή του, αφοπλιστική… «80 ευρώ. Αλλά, ξέρεις κάτι ρε φίλε; Εάν εγώ χρωστάω χρήματα στο ελληνικό κράτος και καθυστερήσω να τα πληρώσω, πληρώνω τόκο από την πρώτη μέρα. Το ελληνικό κράτος, που μου χρωστούσε τα χρήματα αυτά εδώ και δύο χρόνια, γιατί δεν μου πλήρωσε και τους τόκους;».
Δεν είχα απάντηση, φυσικά… Το ερώτημα, άλλωστε, ήταν ρητορικό. Ακόμα και τώρα, λίγες ώρες μετά την κουβέντα μας, φίλε Γιώργο, απάντηση στο ερώτημά σου αδυνατώ να βρω… Ένα μόνο είναι σίγουρο, ένα μόνο μπορώ να σου πω: πάλι καλά να λες, που σου επέστρεψαν και 80 ευρώ. Τώρα που βάλαμε και τον ντορβά του ΔΝΤ πάνω από το κεφάλι μας, πάλι καλά να λες, που δεν στα κράτησαν κι αυτά τα 80 ευρώ, για να «τρατάρουν» κατιτίς σε αυτά τα έρμα τα παιδιά της τρόικας, που τείνουν να γίνουν μόνιμοι κάτοικοι Αθηνών. Πάλι καλά να λες…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου